Lucky Number Slevin

Όχι τυχαία υπάρχουν εποχές και περίοδοι που η κινηματογραφική βιομηχανία έχει επιλέξει για να κυκλοφορήσει την κάθε ταινία της. Επίσης όχι τυχαία με το που πιάνουν οι ζέστες κατά το Μάη αρχίζουν και τα blockbusters. Το Lucky Number Slevin παίχτηκε στη χώρα μας μες στο κατακαλόκαιρο μεταξύ βαρύγδουπων επανεκδόσεων και απόλυτου σινεματικού κενού και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη περίοδο για να δεις μια κανονικά straight to DVD ταινία.

Ο Slevin είναι ένας νεαρός που πάει να επισκεφθεί ένα φίλο του στη Νέα Υόρκη αλλά το πρωί τον επισκέπονται διαδοχικά μέλη των δύο μεγαλύτερων συμμοριών gangsters της Νέας Υόρκης, η μία του Αφεντικού και η άλλη του Ραβίνου. Και οι δύο φαίνεται ότι τον μπερδεύουν για τον φίλο του Nick Fischer μιας και τον βρίσκουν στο διαμερισμά του αλλά τελικά κάτι πολύ πιο βαθύ κρύβεται πίσω απ' όλ' αυτά. Τελικά ο Slevin βρίσκεται μπλεγμένος στον πόλεμο μεταξύ των δύο μαφιόζων ενώ στο κατόπι του βρίσκονται και οι ντόπιοι αστυνομικοί. Καταλύτης στις εξελίξεις ένας εκτελεστής με το όνομα Goodkat.

Ολόκληρη η ταινία κινείται με σχετική επιτυχία γύρω από μοτίβα του είδους του μυστηρίου και του γανγκστερικού σινεμά. Βασικό ρόλο παίζει το "τέχνασμα" που μας μαθαίνει ο δολοφόνος Bruce Willis απ' την αρχή, πράγμα που προϊδοποιεί για τις εξελίξεις του φινάλε (ναι έχουμε κι εδώ μια απ' τις συνηθισμένες εκπλήξεις, όσο έκπληξη μπορεί να είναι κάτι το συνήθες). Ένα άλλο είναι οι παρεξηγήσεις και δη ταυτότητας που δοκιμάζει ο Slevin στην αρχή. Ένα τρίτο ο ρηχός δυισμός, διάχυτος στο φιλμ απ' τους χαρακτήρες που συνομιλούν σε κάθε σκηνή και τις δύο συμμορίες μέχρι τις σκακιέρες. Ένα τέταρτο οι αναφορές σε ταινίες ή βιβλία (εδώ και σειρές) με παρόμοια περιστατικά. Φυσικά θα μπορούσα να αναφέρω πολλά άλλα που φτάνουν μέχρι τα ενδυματολογικά αλλά ας αρκεστώ στο να αναφέρω ότι παίζοντας με όλα αυτά ο σκηνοθέτης Paul McGuigan (προφανώς της βρετανικής συνομοταξίας) φτιάχνει κάτι το αρκετό, κάτι που αξίζει να δει κανείς για να ξεσκάσει.

Πρώτ΄απ' όλα τα παραπάνω σε συνδιασμό με την καταφανή παιδεία του, δίνουν κάποιο πέραν του συνηθισμένου στυλ αν και κάπως πιο low tempo απ' ότι θα 'πρεπε. Πρέπει να παραδεχτώ πως στα σχεδόν 100 λεπτά που διαρκεί η ταινία o McGuigan δεν κωλώνει πουθενά και δοκιμάζει σχεδόν τα πάντα, άσχετα αν σε κάποια σημεία της ταινίας του βγαίνει αχταρμάς. Πάνω κάτω εξελίσσει το στυλ που μας είχε παρουσιάσει και στις προηγούμενες δουλειές του με πρώτo και καλύτερo παράδειγμα το Gangster No. 1. Εκεί είχε το σκοτεινό του θέματος και κάποιες ερμηνείες να τον βοηθήσουν, εδώ είναι πιο ελαφρύς και παρουσιάζει μια σχεδόν βουβή ταινία που οι ματιές και οι χαρακτήρες υποσκελίζουν ποιοτικά τους κουφούς αλλά catchy διαλόγους, ένα ακόμη κλισέ που όμως κακομεταχειρίζεται ο σκηνοθέτης (αφού το εκμηδένισε πιο πριν ο σεναριογράφος Jason Smilovic). Τον υποστηρίζουν και ορισμένες λεπτομέρειες που απ' την πλευρά της η παραγωγή έχει προσέξει ιδιαίτερα (κυρίως έχουν να κάνουν με το setting και την εποχή που διαδραματίζονται περιστατικά του φιλμ).

Τις καταχρήσεις του σκηνοθέτη σε στήσιμο, αφήγηση και μοντάζ πιθανότατα ο απαιτητικός θεατής να τις βρει ενοχλητικές (σίγουρα κάποιες απ' αυτές). Είναι οι ίδιες όμως, σε καλύτερο πακέτο, που παρατηρεί ο καθείς μας σε οποιαδήποτε εμπορική ταινία σήμερα και ο Slevin ουδέ μίαν στιγμή δεν απαρνιέται την εμπορικότητά του που επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο το σύνολο των "ξεπεσμένων" γυρολόγων στο cast (Willis, Kingsley, Freeman, Liu - όλοι σε ρόλους που τους έχουμε ξαναδεί ευτυχώς). Η ταινία λοιπόν σε σχέδια με οποιαδήποτε άλλη ανάλογη καλοκαιρινή κερδίζει στις ψευτοεντυπώσεις (ψευτό γιατί για μεγάλα πράγματα πουθενά δεν μιλάμε μόνο μια κάποια ικανότητα).

Όσο για το φινάλε που υποτίθεται ότι σε τέτοια φιλμ κρύβει και την μεγαλύτερη δυναμική πρόκειται μάλλον για κάτι το απογοητευτικό και μάλλον προβλέψιμο. Γενικότερα μάλιστα η ταινία, αν και ξεκινάει καλά, πέφτει με την πάροδο του χρόνου.

Για να ολοκληρώνουμε και σιγά σιγά και να μην σας κουράζω άλλο, το Lucky Number Slevin αξίζει μια απροβλημάτιστη θέαση από πλευράς του οποιουδήποτε θεατή (δυνατή υποψηφιότητα για τις καμένες νύχτες του Star Channel). Τίποτα το ιδιαίτερα αξιόλογο αλλά σίγουρα για το καλοκαιράκι με τους 30 βαθμούς το βράδυ ή για το DVD το απόγευμα πριν τη δουλειά είναι ότι πρέπει, no more no less... (δεν τα είπε ο Zubizab τα τελευταία σαθρά...)

Βαθμός: 5.5