Είναι πραγματικά τραγικό να βλέπεις ταινίες σαν κι αυτή να έχουν τόσο μεγάλη απήχηση και να αντιμετωπίζονται σοβαρά από μεγάλη μερίδα του κοινού. Το να εκμεταλλεύεσαι το όλο κλίμα τρόμου που έχει καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια σχετικά με το ευαίσθητο κλίμα του πλανήτη, για να φτιάξεις μια ανούσια περιπέτεια, για να μην πω αηδία, θα έπρεπε να καταδικάζεται σαν κακούργημα στα αμερικανικά δικαστήρια, και συγκεκριμένα για την περίπτωση του Emmerich, θα πρέπει να του απαγορέψουν να ξαναπιάσει κάμερα στα χέρια, εκτός κι αν κάτι αλλάξει δραματικά.
Τα όσα παράλογα βλέπουμε επί της οθόνης ξεκινούν όταν αρχίζουν να παρουσιάζονται ρήγματα στους πάγους της αρκτικής. Κατ' επέκταση αυτών οι πάγοι λιώνουν και το γλυκό νερό που διαχέεται στην θάλασσα επηρεάζει ένα βορειοατλαντικό ρεύμα, που με τη σειρά του θα αλλάξει ολόκληρο το κλίμα της γης, οδηγώντας σε μία νέα εποχή των παγετώνων. Πρωταγωνιστές στην ιστορία που χτίζει ο σκηνοθέτης μέσα στα χιόνια,τους τυφώνες και τις καταιγίδες είναι ένας κλιματολόγος και ο γιός του, η σχέση των οποίων στην αρχή του φιλμ μας προσδιορίζεται σαν ψυχρότερη κι απ' τη Νέα Υόρκη μετά την καταστροφή. Ο πατέρας υποτίθεται ότι είναι ο μόνος λογικός επιστήμονας στον κόσμο (άντε και ο I.Holm), που κάτι αρχίσει να ψιλιάζεται ότι θα συμβεί με το κλίμα της γης στα επόμενα χρόνια (σώώώώπα) και κάνει την έρευνα σχετικά με τους πάγους, μια έρευνα που παρουσιάζει με χαμόγελο μπροστά σε συναδέλφους του και μιλά για το ενδεχόμενο τέλος του κόσμου, σπουδαίος επιστήμων! Όταν τα όλα όσα προέβλεψε συμβαίνουν ακριβώς την επόμενη μέρα (ακόμη και ο Αινστάιν έκανε λάθη, πόσο μάλλον ο D. Quaid) και ο υιός του βρεθεί αποκλεισμένος στη Ν. Υόρκη όπου βρίσκεται ουσιαστικά γιατί τρέχει πίσω απ' τα φουστάνια μιας συμμαθήτριάς του, ο επιστήμονας θα τρέξει να τον σώσει.
Άξια αναφοράς τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ. Πολύ δουλεμένα τα πλάνα που δείχνουν την Αμερική καθώς μεταμορφώνεται σε μια προέκταση του Αρκτικού κύκλου με τους πειστικούς κυκλώνες, το παγωμένο Άγαλμα της Ελυθερίας, τα πελώρια κύματα. Είναι το μόνο καλό που μπορεί να βρει κάποιος στη βλακωδία του Emmerich, που αναδυκνύεται πανάξια ως βασιλιάς της κακής ταινίας καταστροφής. Τα όσα αναφέρθηκαν για τις περιβαλλοντικές ανησυχίες της ταινίας μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να εκληφθούν. Η φαντασία του σκηνοθέτη, φαίνεται οτί εξαντλήθηκε ενώ οργίαζε για να ολοκληρώσει το επιεικώς αφελές σενάριο, και δεν του έμεινε έστω και ελάχιστη για να σκηνοθετήσει γεμίζοντας το TDAT με άπειρα κλισέ και ανακατεύοντας κινηματογραφικά είδη με ιδιαίτερη αποτυχία. Η ταινία εκτός από μία εξόφθαλμη ταινία καταστροφής υποτίθεται οτί είναι και μια ταινία σχέσεων, μια περιπέτεια που ξεκινά απ' την την προσπάθεια για επιβίωση για να φτάσει στο κυνηγητό με τους λύκους, έχει ψήγματα τρόμου καθώς ο θανατηφόρος παγετός εξαπλώνεται με απτή και ορατή μορφή, κυνηγώντας (στο μυαλό του σκηνοθέτη) τα θύματα του (!!!), και όμως μπορεί να λειτουργήσει και ως κακόγουστη κωμμωδία, αφού πραγματικά είναι για γέλια. Κορυφαίες στιγμές της γελοιότητάς της είναι ο λόγος του Αμερικανού προέδρου (πάντα απαραίτητος στις ταινίες που καταστρέφεται η Γη), οπού μαθαίνουμε ότι όλα όσα είδαμε προηγουμένως ήταν η εκδίκηση της φύσης επειδή αντλούμε απ' αυτήν ανεξέλεγκτα (έστω και την ύστατη στιγμή ο Emmerich δεν μας απογοητεύει και χωράει και αυτό το κλισέ στο σενάριο κι ας μην κολλάει πουθενά με τα αίτια της καταστροφής), ο υπουργός άμυνας των Η.Π.Α., παντελώς παράλογος και ηλίθιος, και οι ξεκάρφωτες σκηνές που οι πρωταγωνιστές κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους. Για να μην ξεχιόμαστε υπάρχουν και συμβολικές σκηνές ποτισμένες με άκρατο αμερικανισμό (ο συμβολισμός με το Άγαλμα ή η σκηνή με τη σημαία). Και για όλα αυτά ξοδεύτηκαν 125 εκ. δολλάρια!!!
Και το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι το εξής: είναι τα εφέ αυτά που άρεσαν σε τόσα εκατομμύρια θεατών ανά τον κόσμο σε αυτή την ταινία ή μήπως οι μάζες μαγέυονται απ' την, φτηνή στη συγγεκριμένη περίπτωση, καταστροφολογία. Η απάντηση είναι προφανής κι αλλίως δεν εξηγείται το γιατί απέκτησε τόσους οπαδούς μια εντελώς κοινότυπη παραγωγή, απ' τη στιγμή μάλιστα που τα λάθη της κι οι αδυναμίες της είναι εξόφθαλμες και για τον λιγότερο εξοικειωμένο θεατή. Ο σκηνοθέτης μάλιστα τόλμησε να δηλώσει δημόσια πως πολλά απ' τα γεγονότα της ταινίας είναι πιθανό να συμβούν και στην πραγματικότητα, όχι φυσικά επειδή θέλει να προειδοποιήσει, αλλά για το box office κάτι τέτοιες δηλώσεις βοηθάνε. Κι αν δεν με πιστεύεται εισπράξεις εώς και τις 31-10-04 187 εκ. δολλάρια... Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Βρε δεν παγώνει ολ' η γη καλύτερα...
Βαθμός: 2
Τα όσα παράλογα βλέπουμε επί της οθόνης ξεκινούν όταν αρχίζουν να παρουσιάζονται ρήγματα στους πάγους της αρκτικής. Κατ' επέκταση αυτών οι πάγοι λιώνουν και το γλυκό νερό που διαχέεται στην θάλασσα επηρεάζει ένα βορειοατλαντικό ρεύμα, που με τη σειρά του θα αλλάξει ολόκληρο το κλίμα της γης, οδηγώντας σε μία νέα εποχή των παγετώνων. Πρωταγωνιστές στην ιστορία που χτίζει ο σκηνοθέτης μέσα στα χιόνια,τους τυφώνες και τις καταιγίδες είναι ένας κλιματολόγος και ο γιός του, η σχέση των οποίων στην αρχή του φιλμ μας προσδιορίζεται σαν ψυχρότερη κι απ' τη Νέα Υόρκη μετά την καταστροφή. Ο πατέρας υποτίθεται ότι είναι ο μόνος λογικός επιστήμονας στον κόσμο (άντε και ο I.Holm), που κάτι αρχίσει να ψιλιάζεται ότι θα συμβεί με το κλίμα της γης στα επόμενα χρόνια (σώώώώπα) και κάνει την έρευνα σχετικά με τους πάγους, μια έρευνα που παρουσιάζει με χαμόγελο μπροστά σε συναδέλφους του και μιλά για το ενδεχόμενο τέλος του κόσμου, σπουδαίος επιστήμων! Όταν τα όλα όσα προέβλεψε συμβαίνουν ακριβώς την επόμενη μέρα (ακόμη και ο Αινστάιν έκανε λάθη, πόσο μάλλον ο D. Quaid) και ο υιός του βρεθεί αποκλεισμένος στη Ν. Υόρκη όπου βρίσκεται ουσιαστικά γιατί τρέχει πίσω απ' τα φουστάνια μιας συμμαθήτριάς του, ο επιστήμονας θα τρέξει να τον σώσει.
Άξια αναφοράς τα εντυπωσιακά οπτικά εφέ. Πολύ δουλεμένα τα πλάνα που δείχνουν την Αμερική καθώς μεταμορφώνεται σε μια προέκταση του Αρκτικού κύκλου με τους πειστικούς κυκλώνες, το παγωμένο Άγαλμα της Ελυθερίας, τα πελώρια κύματα. Είναι το μόνο καλό που μπορεί να βρει κάποιος στη βλακωδία του Emmerich, που αναδυκνύεται πανάξια ως βασιλιάς της κακής ταινίας καταστροφής. Τα όσα αναφέρθηκαν για τις περιβαλλοντικές ανησυχίες της ταινίας μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να εκληφθούν. Η φαντασία του σκηνοθέτη, φαίνεται οτί εξαντλήθηκε ενώ οργίαζε για να ολοκληρώσει το επιεικώς αφελές σενάριο, και δεν του έμεινε έστω και ελάχιστη για να σκηνοθετήσει γεμίζοντας το TDAT με άπειρα κλισέ και ανακατεύοντας κινηματογραφικά είδη με ιδιαίτερη αποτυχία. Η ταινία εκτός από μία εξόφθαλμη ταινία καταστροφής υποτίθεται οτί είναι και μια ταινία σχέσεων, μια περιπέτεια που ξεκινά απ' την την προσπάθεια για επιβίωση για να φτάσει στο κυνηγητό με τους λύκους, έχει ψήγματα τρόμου καθώς ο θανατηφόρος παγετός εξαπλώνεται με απτή και ορατή μορφή, κυνηγώντας (στο μυαλό του σκηνοθέτη) τα θύματα του (!!!), και όμως μπορεί να λειτουργήσει και ως κακόγουστη κωμμωδία, αφού πραγματικά είναι για γέλια. Κορυφαίες στιγμές της γελοιότητάς της είναι ο λόγος του Αμερικανού προέδρου (πάντα απαραίτητος στις ταινίες που καταστρέφεται η Γη), οπού μαθαίνουμε ότι όλα όσα είδαμε προηγουμένως ήταν η εκδίκηση της φύσης επειδή αντλούμε απ' αυτήν ανεξέλεγκτα (έστω και την ύστατη στιγμή ο Emmerich δεν μας απογοητεύει και χωράει και αυτό το κλισέ στο σενάριο κι ας μην κολλάει πουθενά με τα αίτια της καταστροφής), ο υπουργός άμυνας των Η.Π.Α., παντελώς παράλογος και ηλίθιος, και οι ξεκάρφωτες σκηνές που οι πρωταγωνιστές κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους. Για να μην ξεχιόμαστε υπάρχουν και συμβολικές σκηνές ποτισμένες με άκρατο αμερικανισμό (ο συμβολισμός με το Άγαλμα ή η σκηνή με τη σημαία). Και για όλα αυτά ξοδεύτηκαν 125 εκ. δολλάρια!!!
Και το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι το εξής: είναι τα εφέ αυτά που άρεσαν σε τόσα εκατομμύρια θεατών ανά τον κόσμο σε αυτή την ταινία ή μήπως οι μάζες μαγέυονται απ' την, φτηνή στη συγγεκριμένη περίπτωση, καταστροφολογία. Η απάντηση είναι προφανής κι αλλίως δεν εξηγείται το γιατί απέκτησε τόσους οπαδούς μια εντελώς κοινότυπη παραγωγή, απ' τη στιγμή μάλιστα που τα λάθη της κι οι αδυναμίες της είναι εξόφθαλμες και για τον λιγότερο εξοικειωμένο θεατή. Ο σκηνοθέτης μάλιστα τόλμησε να δηλώσει δημόσια πως πολλά απ' τα γεγονότα της ταινίας είναι πιθανό να συμβούν και στην πραγματικότητα, όχι φυσικά επειδή θέλει να προειδοποιήσει, αλλά για το box office κάτι τέτοιες δηλώσεις βοηθάνε. Κι αν δεν με πιστεύεται εισπράξεις εώς και τις 31-10-04 187 εκ. δολλάρια... Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Βρε δεν παγώνει ολ' η γη καλύτερα...
Βαθμός: 2
(The Movies Cult 23-02-05)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου