The Lake House

Κανονικά, από ένστικτο και μόνο θα έπρεπε να γράφω για την καλοκαιρινή σεζόν που διανύουμε... Το πόσο λιγοστές είναι οι ταινίες, το πόσο ελαφρά είναι τα θέματά τους αλλά κυρίως πόσο πέφτουν τα στάνταρ του εκάστοτε πιστού σινεφίλ. To Lake House είναι σίγουρα μια ελαφριά ταινία οπότε ίσως τα παραπάνω να ήταν μια ιδανική εισαγωγή. Έλα μου ντε όμως, που η καθ' όλα φιλολογική αυτή ταινία ξετυλίγεται γύρω από ένα ερωτευμένο ζευγάρι που ζει-υπάρχει με δύο χρόνια διαφορά!

Κεντρικό σημείο της ταινίας ένα πανέμορφο, γυάλινο σχεδόν, σπίτι φτιαγμένο πάνω σε μια λίμνη στο Σικάγο. Απ' αυτό στην αρχή της ταινίας ετοιμάζεται να φύγει η Kate, μια γιατρός που υποδύεται η Sandra Bullock. Έχει τη φαεινή ιδέα να αφήσει στο γραμματοκιβώτιο ένα σημείωμα για τον επόμενο ένοικο ώστε να της προωθήσει τυχούσα αλληλογραφία που θα φτάσει στο Lake House λανθασμένα αντί της νέας της διεύθυνσης. Ο χαρακτήρας του Keanu Reeves, ο μεσήλικας αρχιτέκτονας Alex αποφασίζει να αγοράσει το ίδιο κτίριο (αργότερα στην ταινία μαθαίνουμε διάφορα για την ιστορία του) και το βρίσκει σε ημιάθλια κατάσταση, βλέπει όμως στο γραμματοκιβώτιο το γράμμα της Kate. Αποφασίζει να της απαντήσει λέγοντάς της ότι δεν φαίνεται να έμενε κάποιος πρόσφατα εκεί και τότε γίνεται κι η αποκάλυψη: ο Alex ζει στο 2004 αλλά τα σημειώματα του έρχονται απ' το 2006! Αυτή η αλληλογραφία δεν θα σταματήσει και ο έρωτας μεταξύ των δύο μοναχικών ανθρώπων έρχεται σαν φυσικό επακόλουθο...

Το παράδοξο έχει αρχίσει κι όσοι αρέσκονται στο να ανακαλύπτουν σεναριακές τρύπες αφενός ντροπή τους κι αφετέρου εδώ θα βρουν μπόλικες. Πάντως αν είστε απ' αυτούς σας το λέω ορθά κοφτά, αυτή η ταινία δεν φτιάχτηκε για 'σας... Άλλωστε αν φτάσουμε στο σημείο να δεχτούμε καθαρά επιστημονικές θεωρίες περί σχετικιστικού χρόνου, τότε όλα αυτά τα της ταινίας μπορούν να συμβούν, έτσι για να ευθυμολογήσουμε και λίγο. Λίγη απ' την εύθυμη διάθεση που προσπαθώ να σας μεταδώσω καλλιεργεί και ο Alejandro Agresti στην αρχή της ταινίας του. Δυστυχώς μόλις τελειώσουν τα τσιλιμπουρδίσματα εκ χρονικής αποστάσεως μεταξύ των ηρώων, τα περιστατικά στο σενάριο τον αναγκάζουν να το γυρίσει στο ήπιων τόνων δράμα. Oι Reeves και Bullock ξαναφορούν τις θλιμμένες μάσκες τους κι εμείς περιμένουμε πλέον την ώρα που αυτοί οι δύο θα συναντηθούν παραβιάζοντας την χρονική ροή (αν και λίγο πολύ όλοι ξέρουμε ότι αυτό έχει συμβεί πολύ πολύ πρωτύτερα στην ταινία).

Σ' όλα τα σημεία του φιλμ αυτό που το σώζει είναι η, ας το πούμε, διακαλλιτεχνικότητά της. Ένα πράγμα που μου έκανε εντύπωση: το Lake House είναι μία απ' τις πιο λογοτεχνικές αμερικάνικες ταινίες που έχω δει ποτέ (ο Agresti απ' την άλλη είναι λατίνος). Και δεν αναφέρομαι στις πάμπολλες και παραπλανητικές αναφορές σε γνωστά λογοτεχνήματα. Εδώ βλέπουμε έναν σεναριογράφο να γράφει λες και πρόκειται για εμπορική νουβέλα αλλά κι έναν (λατίνο) σκηνοθέτη να χρησιμοποιεί την κάμερά του σαν πένα για να περιγράψει. Πολύ θετικά και τα θεατρικά δάνεια στις σκηνές των ερωταπαντήσεων. Δύο ηθοποιοί που συνυπάρχουν στην σκηνή αλλά όχι στον αφηγηματικό τόπο ή/και χρόνο είναι καθαρά θεατρική τεχνική. Επιπροσθέτως και φυσικά έχουμε και την αρχιτεκτονική. Όλη στην εναπομείνουσα οικογένεια του Alex είναι αρχιτέκτονες άρα και κατ' επέκταση εκ των πλέον παρεξηγημένων καλλιτεχνών. Ο τρόπος που εξετάζουν τα κτίσματα σε πείθει ότι κάθε ένα απ' αυτά, πέρα από ένα μάτσο υλικά είναι κι ένα συνονθύλευμα ιδεών και συναισθημάτων. Αποκορύφωμα όλων το σπίτι της λίμνης. Φτιάχτηκε σαν ένδειξη αγάπης για να στεγάσει έναν έρωτα κι αφού δεν τα κατάφερε απαίτησε έναν καινούργιο. Διαφανές κι αυτό όπως οι υποτονικοί χαρακτήρες της ταινίας που, δυστυχώς, στην πρώτη ευκαιρία αφήνουν τον αισθηματισμό τους να κατακλύσει την οθόνη.

Χωρίς να το καταλάβω πριν και μιλώντας για το σπίτι έφτασα και στην κεντρική ιδέα της ταινίας, που δεν είναι άλλη απ' τον απόλυτο έρωτα. Ο παντοδύναμος, αναζωογονητικός έρωτας, που μπορεί να καταφέρει τα πάντα, απ' το να ταξιδέψει στο χρόνο μέχρι να μας σώσει απ' το θάνατο. Τα όσα βλέπει ο θεατής σ' αυτήν την ταινία δεν είναι για τους χοντρόπετσους (ή όπως λέει κι ένας φίλος τους συναισθηματικά ακρωτηριασμένους). Και σε μια τέτοια εποχή που οι ερωτικές, με την καλή έννοια, ταινίες του Hollywood μοιάζουν με το Sweet November ή το A Lot like Love μερικά Lake House είναι απαραίτητα. Όσο κι αν πρόλαβαν οι Κορεάτες να το γυρίσουν πρώτοι με το Siworae. Αν και δεν έχω δει την original ταινία πιστεύω ότι αυτή τη φορά το διαβόητο πλέον "αμερικάνικο remake" λειτουργεί θετικά.

Βαθμός: 6

(The Movies Cult 19-06-06)