Αν μη τι άλλο το franchise Mission: Impossible ξέρει να προσαρμόζεται στις μόδες και να διατηρείται πάντα φρέσκο. Απ' την ιστορική πια σειρά, περάσαμε στο υποταγμένο στη στυλιστική υπεροχή που επέβαλαν τα 90's πρώτο κινηματογραφικό μέρος (διά χειρός μάλιστα - του έχοντος έξοχο κατά καιρούς στυλ - Brian DePalma), από 'κει αφεθήκαμε στις ταρζανιές και τα χορογραφημένα κόλπα του John Woo γνωρίζοντας παράλληλα τον πρώτο - τότε - μεγάλο σταρ και μεγαλοπαραγωγό και πλέον έχουμε τον δημιουργό των κραταιών (σαν είδος) αυτή την περίοδο τηλεοπτικών σειρών Alias και Lost να μας σερβίρει ένα πιο πονεμένο και "συμπυκνωμένο" τρίτο επεισόδιο.
Στο M:I3 ο Ethan Hunt έχει τα υπαρξιακά του. Βλέπεται ετοιμάζεται να παντρευτεί και να νοικοκυρευτεί και η δουλειά του σαν πράκτορας την IMF αποτελεί όπως και να το δούμε τροχοπέδη στα σχέδια για ήσυχη οικογενειακή ζωή. Στο ξεκίνημα της ταινίας ο απεσυρμένος υπερπράκτορας δέχεται ένα τηλεφώνημα που τον καλεί να σώσει μια μαθητευόμενή του που βρίσκεται υπό την ομηρία ενός μαυραγορίτη (τον ταπείνωσα εντελώς τον άνθρωπο...). Όταν τελικά υποκύπτει στην δύναμη της συνήθειας και αποφασίζει να τη σώσει μαθαίνει ότι στις παράνομες business του λαθρέμπορα όπλων και λοιπών ουσιών μπλέκεται και κάποιος μέσα από την IMF... Καταλαβαίνετε ότι εδώ τα υπαρξιακά μεγαλώνουν, κι όταν μάλιστα οι κακοί απαγάγουν και την αθώα μέλλουσα σύζυγο του Hunt που μέχρι εκείνο το σημείο νομίζει ότι ο άντρας της δουλέυει στην τροχαία, το πράγμα γίνεται πια τραγωδία.
Ξεκινάμε με τις καινοτομίες που μπορεί να φέρει ένας τηλεορασάρχης στη σειρά. Οι γνωστές παγκόσμιες απειλές που παρά λίγο και θα κατέστρεφαν τη Γη εδώ απλά ενοούνται και μένουν κρυφές. Ολόκληρες σκηνές που στα χέρια άλλου θα γινόταν ύμνος στην κλωτσομπουνιά επίσης μένουν να ενοούνται προς εξοικονόμιση και χρόνου. Τα πάντα επεξηγούνται σε φλας μπακ και δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις δραματικά φορτισμένες σκηνές, με την κάμερα να κινηματογραφεί κλαμένα πρόσωπα ή να μπαίνει αυτόματα λες σε slow motion mode για να πιάσει το καρδιοχτύπι της στιγμής. Τέλος η οποιαδήποτε προσπάθεια για στοιχειώδες σινεμά... μένει προσπάθεια. Δεν είναι ότι δεν προσπαθεί κάπου κάπου ο JJ αλλά εν τέλει δεν τα καταφέρνει.
Για δράση όμως ούτε συζήτηση αφού όσοι απλά την αποζητούν θα την βρουν εδώ άφθονη χάρη και στην σβελτάτη αποτύπωση που παραδίδει ο σκηνοθέτης. Ο χρόνος όπως και σε κάθε M:I είναι κι εδώ πολύτιμος, τόσο για τον Abrams όσο και για τον κεντρικό ήρωα. Πολλά απ' τα όμορφα που επιχειρεί ο Hunt κρίνονται στο παρά τρίχα κι ο θεατής φυσικά ξέρει εκ των πρωτέρων ότι όλα θα πάνε καλά, εννοείται όμως οι πιο πολλές απ' τις στιγμές έντασης που θα βρείτε στο φιλμ να κρίνονται στο "λυτρωτικό" δευτερόλεπτο.
Πακέτο στο πακέτο όμως όλ' αυτά αποδυναμώνονται μέχρι να φτάσουμε στο κλασικό μονομαχία στο El Paso φινάλε όπου θα υπάρξει απόδοση πάσης δικαιοσύνης, ο πατριώτης θα πάει στον τάφο αγκαλιά με τον αγύμναστο εγκληματία και η clean cut Αμερική θα σώσει για μια ακόμη φορά το κύρος της. Στο M:I3 δεν θα βρείτε ούτε κάτι πρωτότυπο ούτε μια άνω του μετρίου περιπέτεια δράσης στις εκατομμύρια που έχετε ήδη δει. Τι μας μένει εν τέλη; Μερικές διάσπαρτες εντυπωσιακές σκηνές όπως η περιβόητη της γέφυρας που δίνουν το αλατοπίπερο στην ταινία και ανεγκέφαλος κινηματογράφος δια ξέγνοιαστη απόλαυση μετά της οικογενείας. Παράλληλα άλλη μια ναρκισσιστική απόπειρα του επιχειρηματία πια Tom Cruise που παίρνει όλη την ταινία πάνω του και οι υπόλοιποι μένουμε να ζηλεύουμε τα κατορθώματά του είτε σαν Ethan Hunt είτε σαν ιδιοκτήτη οικοπέδου στο φεγγάρι. Με κάτι τέτοια extravagant καθιερώθηκε άλλωστε το μοντέρνο σινεμά.
Βαθμός: 4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου