Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2007

The Curse of the Jade Scorpion


Ο Woody Allen πέρα από απίστευτα ανασφαλής και Εβραίος υπήρξε και αναμφισβήτητα ένας μεγάλος κωμωδός και δημιουργός. Ένας δημιουργός με συνεχή ups 'n' downs στην πολυετή καριέρα του, κατά τη διάρκεια της οποίας έφτιαξε περισσότερες από 40 ταινίες. Μέσα στην περασμένη 10ετία (των 90's) πέρασε την τελευταία μέχρι τώρα δημιουργική του περίοδο, για να την ολοκληρώσει με το Celebrities και να μας δώσει ακόμη μια σειρά από μέτριες ταινίες (εξαιρείται το Sweet and Lowdown). Σ' αυτήν την περίοδο κατατάσσουμε και το The Curse of the Jade Scorpion, μια ταινία ενδεικτική της κακής φόρμας του Allen τη συγκεκριμένη περίοδο.

Ο σκηνοθέτης κρατά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο, υποδύεται έναν ξιπασμένο ντετέκτιβ στην Αμερική του Β' Παγκοσμίου πολέμου, που δουλεύει για λογαριασμό μιας ασφαλιστικής εταιρίας. Εκεί κοντράρεται συνεχώς με μία κρύα υπάλληλο (Helen Hunt) που έχει αναλάβει τον εκσυγχρονισμό της εταιρίας ενώ παράλληλα διατηρεί κρυφή σχέση με το παντρεμένο αφεντικό της (Dan Aykroyd). Όταν με αφορμή τα γενέθλια ενός συναδέλφου σύσσωμο το προσωπικό θα βρεθεί σε ένα νυχτερινό κέντρο όπου εμφανίζεται ένας διάσημος μάγος, οι δύο αντίπαλοι στην δουλειά θα υπνοτιστούν και θα γίνουν έστω και για μερικά λεπτά το πιο αγαπημένο ζευγάρι του κόσμου. Από κείνη τη στιγμή και μετά πέρα από έναν μεγάλο έρωτα ξεκινάει και μια ιστορία απάτης όπου βρίσκονται μπλεγμένοι χωρίς να το γνωρίζουν οι πρωταγωνιστές, έρμαια της δύναμης του Πράσινου Σκορπιού.

Πρόκειται για μια πανάλαφρη κωμωδία που εκμεταλλεύεται, πέρα απ' το φαινόμενο της ύπνωσης, την ένταση που μπορούν να βγάλουν σαν άσπονδοι συνεργάτες η Hunt με τον Allen. Θα πει κανείς μα υπάρχει και το μυστήριο με τα κλεμμένα διαμάντια. Αυτό δυστυχώς ο σκηνοθέτης δεν το υποστηρίζει καθόλου (όχι πως θα έσωζε κάτι στην τελική), ακόμα και ο τρόπος που λύνεται το μυστήριο είναι εντελώς αφελής. Αν αξίζει κάτι στην ταινία είναι κάποιες έξυπνες ατάκες σεξιστικού περιεχομένου στους διάλογους και μια πολύ καλή προσπάθεια στην ανασύσταση της εποχής. Πολύ όμορφα τα σκηνικά μπορεί να μην δίνουν άψογα το κλίμα της εποχής άλλα όλη η δουλειά στον καλλιτεχνικό σχεδιασμό δημιουργεί μια νοσταλγική κι «αθώα» ατμόσφαιρα, απ' τα κουστούμια και το πληκτικό γραφείο μέχρι τους δρόμους και το μίζερο διαμέρισμα του Allen. Χαρωπές jazz μελωδίες τονίζουν το ανάλαφρο κλίμα της ταινίας (μεγάλος οπαδός της jazz αισθητικής ο Woody), ενώ σκόρπιες ατάκες δηλώνουν το χρόνο της ταινίας («Σε μισώ όπως μισώ κι εκείνον τον κοντό Γερμανό δικτάτορα με το μουστάκι»).

Σ' αυτό λοιπόν το γενικά συμπαθές φιλμ ο σκηνοθέτης επιβεβαιώνει τους φόβους μας ότι το πλούσιο ταλέντο του έχει πλέον κάνει φτερά (βέβαια μετά και τα φετινά νέα ελπίζουμε για μία ακόμη φορά να μας διαψεύσει), καθώς δεν μπορεί ένας τόσο αγαπημένος δημιουργός, ο μεγαλύτερος κωμικός σκηνοθέτης της γενιάς του, να μας παρουσιάζεται τόσο κενός και αδιάφορος. Ναι μεν η ταινία δεν καταντά ενοχλητική όπως το Hollywood Ending ή το πιο πρόσφατο Anything Else, αλλά καταντά επικίνδυνα μέτρια. Κανείς δεν βαριέται όταν τη βλέπει αλλά και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για μια στοιχειωδώς καλή ταινία καθώς και η πλοκή μπάζει από παντού και το χιούμορ της με τις ατάκες καταντά κουραστικό μετά το πρώτο μισάωρο. Κι αν πει κάποιος ότι ο Allen προσπαθεί να αποδώσει φόρο τιμής στα screwball της εποχής στην οποία αναφέρεται η ταινία, παρωδώντας τα και λιγάκι, τότε η αποτυχία του είναι ακόμη μεγαλύτερη (θα μπορούσε να είχε κάνει κατευθείαν την πρόχειρη τηλεοπτική παραγωγή που μοιάζει να είναι η ταινία, χωρίς να τραβήξει τους θεατές στις αίθουσες). Είναι πραγματικά ξεπεσμός για ένα δημιουργό τέτοιου διαμετρήματος να φτιάχνει ένα έργο κατάλληλο μόνο για τα lazy afternoons που θα 'λεγαν και οι Άγγλοι.

Βαθμός: 4

(The Movies Cult 01-06-2005)

1 σχόλιο:

Θοδωρής Δασκαλόπουλος είπε...

... Πρόκειται για μια πανάλαφρη κωμωδία που εκμεταλλεύεται, πέρα απ' το φαινόμενο της ύπνωσης,...

Για να μπει μια τάξη στο θέμα της ύπνωσης, άρχισα να συγκεντρώνω υλικό από την εμπειρία μου, και τις διεθνείς βιβλιογραφικές αναφορές, στη χρήση της κλινικής ύπνωσης στην Ψυχιατρική. (Ορισμοί, μύθοι και αλήθειες για την ύπνωση κλπ.)

Θα το βρείτε στο site:

http://psi-gr.tripod.com

http://psi-gr.tripod.com

Θοδωρής Π. Δασκαλόπουλος, Ψυχίατρος