Τρίτη 31 Ιουλίου 2007

Οι δύο μέρες που άλλαξαν το Σινεμά


Ο Θάνατος του Bergman ήρθε σαν ηλεκτρονικό IM στον Messenger μου. Αυτό και τίποτα παραπάνω. Η φυγή του Antonioni όμως ήρθε να με αποτελειώσει. Και δεν μιλάω μόνο για τους δύο τεράστιους. Κοιτάξτε (links απ' τα blogs ειλικρινά φίλων):

László Kovács
Michel Serrault
Edward Yang (έστω και λίγο καθυστερημένα)
Ulrich Muehe

Michelangelo Antonioni
Ingmar Bergman 1
Ingmar Bergman 2
Ingmar Bergman 3
Ingmar Bergman 4
Ingmar Bergman 5
Ingmar Bergman 6
... ... ...

Το πιο επιτυχημένο σχόλιο που διάβασα ήταν ένα "Τέλος Εποχής". Το συζητάγαμε χθες και με τον nonick, o τελευταίος που έμεινε είναι ο Godard, ον παρ' όλα ταύτα ξεκομμένο απ' το σινεμά τον παραπάνω (...καλά ο Yang δεν μετράει - και μην νομίζεις Τασάρα ότι δεν σε υποψιάζομαι για τον Θάνατο και του Antonioni).

To σινεμά των μεγάλων δημιουργών, αυτών που ορίζουν τον auteur, έχει πλέον πεθάνει.

Δεν θα σταθώ ηλιθιωδώς στο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει συνέχεια, στο αν κάποιοι μπορούν να αναπληρώσουν το κενό, στο αν η τέχνη ξύπνησε πιο ορφανή σήμερα το πρωί... Είπαμε τέλος εποχής για τον καλύτερο κινηματογράφο που είδαν τα μάτια μου, που άκουσαν τα αυτιά μου και που με έμαθε σινεμά.

Το ξαναβρήκα! Αυτό είναι το πετσοκομμένο μου συναίσθημα σήμερα. Φύγανε δυο δάσκαλοί μου.

Το σινεμά δεν άλλαξε στις δύο αυτές μέρες, το σινεμά ΜΟΥ τέλειωσε αυτές τις δύο μέρες.


THE END

Δεν είμαι καθόλου στεναχωρημένος γι' αυτό (και καλά). Καλές ταινίες δεν θα σταματήσουν ποτέ να υπάρχουν.

7 σχόλια:

zubizabata είπε...

Για να προλάβω πιθανόν περίεργους, ναι τον σκεφτήκαμε και τον Resnais.

Unknown είπε...

Ο οποίος, όπως έγραψα αλλού, νομίζω αυτή τη στιγμή στοχάζεται την αυτοκτονία απλά και μόνο για να σπάσει πλάκα...

Κι εγώ, σήμερα πια, μετά από τούτο το double salvo, δεν είμαι πια λυπημένος. Γελώ ηχηρά - και δέχομαι και την εξήγησή σου που μου αρέσει πολύ...

mpoukatsas είπε...

Oι τελευταίοι των Μοϊκανών είναι ο Rivette, o Godard, o Resnais και ο Rohmer. Eλπίζω να μην μας υποχρεώσουν σε περαιτέρω λυπηρές αναρτήσεις μέσα στο καταραμένο 2007...

nonickname είπε...

Έχω αρχίσει να φοβάμαι λίγο τις κουβέντες μας.Να κόβουμε σιγά σιγά...
Περίεργα συναισθήματα σήμερα μετά τα νέα των 2 θανάτων. Σίγουρα πάντως δεν είμαι λυπημένος καθώς σε τελική ανάλυση μιλάμε για 2 ανθρώπους που έδωσαν ότι ήταν να δώσουν και έφυγαν πλήρεις ημερών (καλά ο Αντονιόνι όχι και τόσο).Γι'αυτό ούτε φτωχαίνει ούτε μένει ορφανό το σινεμά. Αντίθετα από κάτι προσωπικότητες σαν αυτές έγινε τόσο συναρπαστικό

nonickname είπε...

Και πριν προλάβεις και πεις καμιά μαλακία εύχομαι ο Θεός να έχει καλά τον Peter Weir

Azura Angelia είπε...

Re Taso mi ton pianeis kai ton Weir sto stoma sou ...etsi kai diavasw avrio oti epese tavla apo kardiaki prosvoli tha kleisw eisitirio tha erthw ekei kai tha akolouthiseis ki esy tin moira tous! Zubi swpa swpa agori mou, toulaxiston menoun oi tainies tous - skepsou na isoun se periodo analogo tis ieras eksetasis kai na katastrefane tis tainies???

kinezos είπε...

πάνω που άκουγα διάφορα για την υγεία του jules dassin έπεσαν αυτές οι ειδήσεις σα βόμβα.. τουλάχιστον αυτοί ζήσανε μια γεμάτη ζωή κι αναγνωρίστηκαν προ θάνατον (μια νότα αισιοδοξίας) περιμένουμε τώρα κι αντίστοιχο τραγούδι the day cinema died..