Πέμπτη 12 Ιουλίου 2007

Mon Meilleur Ami


Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας επιτυχημένος επαγγελματικά έμπορος αντικών και έργων τέχνης που, απορροφημένος απ' την δουλειά όντας, παραμελεί αυτό που οι πολλοί ονομάζουν "προσωπική ζωή". Βρίσκετε κανένα λόγο να ξεκουνηθεί και να βγει στην πιάτσα αναζητώντας φίλους; Μόνο κοινωνικά είναι τα αίτια που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε τέτοιες ακρότητες. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος στο πως ζει ο κεντρικός ήρωας της ταινίας (ο έμπορος) απλά η συμπεριφορά των γύρω του και οι κοινωνικές ταγές που θέλουν το άτομο, την μονάδα, να γίνεται μέρος συνόλων τον κάνουν να νομίζει ότι σφάλει. Εδώ οι παραπάνω ταγές μετουσιώνονται σε ένα στοίχημα με μια υπάλληλο, μια φίλη που ο πρωταγωνιστής δεν καταλαβαίνει ότι έχει. Του δίνονται 10 μέρες προθεσμία να αποδείξει ότι έχει έστω και έναν αληθινό φίλο. Πράγμα δύσκολο για έναν ακοινώνητο, αγενή και αντιπαθή στους γνωστούς του τύπο.

Στον αντίποδα ζει ένας οδηγός ταξί. Κι αυτός δεν έχει φίλους αλλά τουλάχιστον ξέρει να αποκωδικοποιεί την ανθρώπινη συμπεριφορά πράγμα που τον κάνει ιδιαίτερα συμπαθή στους γύρω. Είναι επίσης ολίγον παντογνώστης και παρακολουθεί τηλεπαιχνίδια γνώσεων από χόμπι έχοντας ως είδωλα τους παρουσιαστές τους. Όνειρο του είναι να εμφανιστεί στον γαλλικό "Εκατομμυριούχο" και θα το είχε πραγματοποιήσει αν δεν αγχωνόταν σε υστερικό βαθμό κάθε φορά που του παίρναν τη συνέντευξη κατά την αίτηση συμμετοχής. Σημειώστε ότι η γυναίκα του την έκανε στο παρελθόν με τον κάποτε καλύτερό του φίλο.

Οι παραπάνω μονοδιάστατοι χαρακτήρες χαρακτήρες μοιραία θα συναντηθούν σε μια τυπική καθημερινή (ταξί-)κούρσα και, αν και στην αρχή ο έμπορας αντιπαθεί τον οδηγό του, τελικά με τη δεύτερη φορά που ξαναβρίσκονται του ζητάει να τον βοηθήσει στο κυνήγι φίλων. Η υπόλοιπη ταινία αν δεν την έχετε ήδη καταλάβει δεν έχει σημασία.

Για την κλάση του
Patrice Leconte (ακόμη και γι' αυτή) η ταινία είναι απογοητευτική. Σ' αυτό δεν φταίει μόνο η απλοϊκή, ως και... προεφηβική, βασική σεναριακή ιδέα αλλά και η τραβηγμένη σημειολογία. Καλύτερα όχι τραβηγμένη, συμπιεσμένη, όπως τα κοντινά πλάνα των πρωταγωνιστών, για να χωρέσει στην τηλεοπτική τροπή κι αισθητική του τέλους. Γι' αυτό και επιβάλλεται οι χαρακτήρες να δρουν ως κλισέ, γι' αυτό και δεν αξιοποιείται παρά ελάχιστα η αρχική ιδέα με τον έμπορα να χρειάζεται έναν οδηγό για να του ανοίξει τα μάτια, γι' αυτό και το αρχαιοελληνικό βάζο, που συμβολίζει την υπέρτατη φιλία και τελικά σπάει, πρέπει να είναι πλαστό. Ανθρώπινη ταινία δεν αντιλέγω, με σωστή αφετηρία (κινηματογραφικά μιλώντας), αλλά απελπιστικά λίγη.

Ο
Daniel Auteuil (καλός ηθοποιός αλλά πραγματικά έχω βαρεθεί να τον βλέπω) σε ρόλο αντιπαθούς και ο ψιλοάγνωστος Dany Boon στο ρόλο του ταρίφα παντογνώστη δεν θα μπορούσαν να έχουν ευκολότερο έργο και ως εκ τούτου βγάζουν ολόκληρη την ταινία χωρίς πρόβλημα. Για τις απόλυτα προβλέψιμες ψυχολογικές τους μεταπτώσεις άλλωστε φροντίζει η κάμερα του Leconte, για τέτοια βολή μιλάμε...

Γιατί τώρα επέλεξε αυτόν τον "εύκολο" κινηματογράφο ο σκηνοθέτης; Είχα αυτή την απορία μέχρι που αξιώθηκα να διαβάσω το δελτίο τύπου:
Κομμάτι πρώτο: "
Δεν θα έλεγα ότι είναι μια αυτοβιογραφική ταινία αλλά αν κάποιος με ρώταγε "ποιος είναι ο καλύτερός σου φίλος" δεν θα είχα άμεση απάντηση. Αντίθετα όμως με τον πρωταγωνιστή, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα στη ζωή μου". (πλήρης συνείδηση του πόσο... ασυνείδητο είναι αυτό που πήγε να κάνει)
Κομμάτι δεύτερο: "
Δεν έχω χάσει την όρεξη μου για τις ταινίες. Απλά, θέλω να σταματήσω πριν κορεστώ. Κατά κάποιο τρόπο συμπεριφέρομαι σαν την Άννα Γκαλιένα στην ταινία (σ.σ: δικιά του είναι αυτή) "Ο Εραστής της Κομμώτριας". Όταν συνειδητοποίησε ότι ο έρωτας για τον αγαπημένο της δεν θα κρατούσε για πάντα, αποφάσισε να πέσει στο ποτάμι, ούσα όμως ακόμη ερωτευμένη. Μετά τον "Κολλητό Μου" (σ.σ: ο ελληνικός τίτλος - προφανώς το "Ο Καλύτερός μου Φίλος" δεν προτιμήθηκε προς αποφυγή της σύγχυσης με την "δικιά" μας ταινία) θα κάνω άλλες τρεις ταινίες. Και ξέρω ακριβώς ποιες είναι αυτές. Μετά, θα αποσυρθώ." (ελπίζω αυτές οι τρεις να δικαιώσουν το ρομαντισμό της καλλιτεχνικής σας "αυτοκτονίας", ο Φίλος θυμίζει περισσότερο δημόσιο υπάλληλο που περιμένει να συνταξιοδοτηθεί).

19 σχόλια:

mpoukatsas είπε...

Φίλε μου δεν έχω δει την ταινία αλλά πιστεύω ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Ο Λεκόντ είναι γενικά άνισος σκηνοθέτης αλλά γίνεται προβλέψιμα κακός , όπως όλοι οι Γάλλοι, όταν προσπαθεί να κάνει κωμωδία....

nonickname είπε...

Ψιλοάσχετο με τη ταινία, αλλά δε μπορείς να φανταστείς πόσο απεχθάνομαι τον Εραστή της κομμώτριας

Unknown είπε...

Ως λάτρης του Lecontes θα κρατήσω την ενημέρωση και θα ορμήξω ίσια στο club για το έργο.
Τις (κριτικές) κακίες σου τις έχω ήδη ξεχάσει...

zubizabata είπε...

Τους δύο πρώτους σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας. Και όντως Γιώργο η παρατήρησή σου περί γαλλικής κωμωδίας ταινιοποιείται με τον Meilleur Ami.

Ηλία, τι να πω λυπάμαι για λογαριασμό σου, ελπίζω να βρεις μια μέρα το σωστό δρόμο μακριά από Ron Howards και Patrice Lecontes. Επίσης να βάζεις πιο εύκολες κόντρες την άλλη φορά και να μην αφήνεις τις γυναίκες να ψηφίζουν.

Άκης Καπράνος είπε...

Βασικά, ότι είπε ο Δημόπουλος.

zubizabata είπε...

Εσένα απλά σ' ευχαριστώ τότε (δεν σε λυπάμαι γιατί φαντάζομαι δεν έχεις ιδιαίτερες ορέξεις για Howard... :p)

Azura Angelia είπε...

Hmmm Zubi, telika omws o idios o "emporos" ithele tin filia opote de ton zorise i koinwnia stin teliki na ginei pragmatika filos me ton taksitzi. Ase pou i tainia den itan kai tpt spoudaio apo oti thymamai mia efxaristi xazotainia alla de mporw na pw oti tha me parakinouse na kanw filosofiki sizitisi :P Mi sou pw pws o logos pou o perisoteros kosmos tin eide gia na mi dei kati xoligountiano, alla an afti i tainia itan tou xoligount tha itan poly patata ...afta :P

zubizabata είπε...

Αχ Azura δεν με διαβάζεις καλά. Δεν λέω ότι εγώ υποστηρίζω το σωστό κι εσύ το λάθος, απλά φαντάζομαι ότι είναι προφανές ότι δεν συμμερίζομαι (ως και αναφέρομαι σε) αυτό που λες.

Αν σου απαντούσα τώρα ξέχωρα απ' το κείμενο θα σου έλεγα ότι ναι μεν η έννοια φίλος ξεφεύγει απ' το κοινωνικό και πάει στο προσωπικό (άρα και ο οποιοσδήποτε φίλος-ήρωας κάνει μια προσωπική σ' εκείνο το σημείο επιλογή όπως την αναφέρεις εσύ) αλλά για να φτάσει στο να αναζητήσει φίλους ο πρωταγωνιστής ... ... ... η πρώτη παράγραφος. Κι υπάρχει και μια γελοιοδέστατη σκηνή στην ταινία που επιβεβαιώνει την κοινωνική "καταξίωση" μέσω της φιλίας πάνω απ' τις προσωπικά συναισθήματα. Ο Auteuil, συμφωνούμε ότι χάρηκε που βρήκε τον ταρίφα, αλλά με το που τον "καπάρωσε" έσπευσε να τον παρουσιάσει στους γνωστούς του μετά σαμπάνιας και κάπου εκεί έσπασε και το βάζο.

Την είδε αλήθεια και κανένας; :p

(Καλέ πότε άνοιξες blog και δεν είπες τίποτα;)

Azura Angelia είπε...

Nai re tin eida tin tainia prin kana 2mino peripou otan eixe vgei edw sto London ... kai exeis dikio diavasa to arthro ligo grigora kai isws prerminefsa kati ... alla isws ftaiei kai to gegonos oti o Auteil genikws exei ena proswpo pou mou prokalei distrust opote de mporw pote na ton pistepsw stis tainies :P

A nai to blog to anoiksa alla den egrafa tpt kai xtes eipa na grapsw ki egw kati gia na min eimai left out :P

zubizabata είπε...

Δεν λέω αν την είδαμε εγώ κι εσύ που είμαστε επιρρεπείς, λέω για όσους άλλους την είδαν σαν Χολιγουντιανό υποκατάστατο.

Ναι ο Auteuil είναι... απίστευτος :p

Άντε να τα λέμε κι απ' το δικό σου. (και μην με βρίσεις για το ποστ)

Azura Angelia είπε...

Ma eides de se evrisa :P Eipame kata vathos eimai senstivie de vrizw :P

Etoimasou ...tha yparksei post gia ton Rodriguez ..pithanws kata ti diarkeia tou lunch break ... afou eksw einai xalia :S

zubizabata είπε...

Για το βιβλίο μιλάς καταφανέστατα (ε;). Αναμένω τας γραφάς.

Azura Angelia είπε...

E nai einai obvious :P

Sally Finkenstein είπε...

Καιρό είχα να περάσω απ' τα μέρη σου!
Ναι στο Lecontes
Οχι στη συγκεκριμένη ταινία.

Φίλε Zubi πρέπει να σου εξομολογηθώ κάτι:
Eίμαι κι εγώ κατά της γυναικείας ψήφου στο Blog του Ηλία.
Στην πραγματικότητα...
Χύμα θα στο πω!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ
ΕΙΜΑΙ Ο ...ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ! (μεταξύ μας, ε?)

zubizabata είπε...

|:-O

Μετά τη σοκαριστική αποκάλυψη ο μέτριος Lecontes μπαίνει σε δεύτερη μοίρα!

Αλλά να σου πω κάτι το 'ξερα. Αμέ... Αποκλείεται, σκέφτηκα την πρώτη φορά που σ' είδα, να ανήκουν σε γυναικείο χέρι ετούτα τα γραφόμενα. Και, φοβούμενος να σκεφτώ τι άλλο μυστήριο κρύβεις Sally, νοιώθω τεράστια ανακούφιση που έλυσα επιτέλους το πιο περίεργο deja vu που βίωσα τον τελευταίο καιρό. Κλειδί στάθηκε αυτό το post σου. Σ' ευχαριστώ και για την επίσκεψη και για όλα.

zubizabata είπε...

(Για να είμαι και απόλυτα σωστός αποκλείεται να άνηκαν σε τυχαίο και γυναικείο χέρι εκείνα τα γραφόμενα)

Sally Finkenstein είπε...

Το πλέον λογικό ήταν να πάθεις deja vu! Εγώ (o... αυτός που είπαμε) είμαι και στο comment, εγώ (ο ίδιος ντε!)είμαι και στο post!

Το 'ξερα πως θα με καταλάβαινες!

Κάτι με μπερδεύει ωστόσο στα γραφόμενά σου, αλλά θα το λύσουμε εν καιρώ.
Αρκετές οι αποκαλύψεις σήμερα, ρε φίλε. Καλό ΣΚ!

ΥΓ: Xαίρομαι που με παρακολουθείς

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

ποτέ δεν έχω γνωρίσει έναν επιτυχημένο επαγγελματικά έμπορο αντικών και έργων τέχνης. Μόνο στις ταινίες!

etalon είπε...

Άσχετο αλλά άκρως επίκαιρο: Έφυγε ο Ulrich Muehe.