Μιλάω για τον Michael Clayton έχοντας χάσει το πρώτο κρίσιμο 10λεπτο της ταινίας.
Το κακό με τις κινηματογραφικές απόπειρες της φιλελεύθερης Αμερικής είναι ότι στην πλειοψηφία τους και στην συνείδηση του κοινού περνάν ως ταινίες (γενικής) καταγγελίας. Γι' αυτό και ο George Clooney, εκ των σημαιοφόρων της στο σχεδόν αυτόνομο Hollywood (μαζί με τον Robbins, τον Penn, τον Redford και κάνα δυο τρεις ακόμα) δεν άργησε να γίνει γραφικός για τους πολλούς (ας μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ έχουν ακόμα τον Bush για πρόεδρο).
Το Michael Clayton ως η πρώτη ταινία του Tony Gilroy είναι αρκετά καλό. Mε μια φανταστική (όπως μη-πραγματική) ιστορία διαφθοράς και ηθικών αδιεξόδων καταφέρνει να πιάσει απ' τις εργασιακές σχέσεις στις μεγάλες φίρμες, μέχρι την ανελέητη πλουτοθηρία, παρουσιάζοντας ακραίες πρακτικές που, φοβόμαστε είναι η αλήθεια, ότι εφαρμόζονται από πολυεθνικές και λοιπές μεγαλοεταιρίες (το Erin Brοckovich άλλωστε βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα). Μη αναφερόμενο σε συγκεκριμένο παράδειγμα λοιπόν μπορείτε να το τραβήξετε μέχρι εκεί που φτάνει η σίγουρα ζωηρή φαντασία σας. Συγκεκριμένες λεπτομέρειες του πονηρού σεναρίου σας επιτρέπουν να αναγνώσετε μέχρι απ' ευθείας πολιτικό σχόλιο (οι τόποι δράσης, το βιβλίο που διαβάζει ο πιτσιρικάς, το όνομα της μοχθηρής U-North που αν δεν συναιτιστεί θα καταστρέψει τον κόσμο). Ευλογείται τέλος από την συνολική επίδοση του εξαίρετου cast του με τους Wilkinson (αγαπημένος), Pollack (μισητός) και Swindon να ξεχωρίζουν σε δορυφορικούς ρόλους.
Το Michael Clayton ως η τελευταία κατάθεση του Clooney (μέχρι το ολόδικό του Leatherheads) είναι ακόμη καλύτερο. Έχουμε μια απ' αυτές τις περιπτώσεις που o σταρ σε συνδυασμό με το θέμα οδηγούν μια πιθανή βαθύτερη ανάλυση πολύ πιο πέρα από εκεί που σταματάει ο σκηνοθέτης. Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσο διαφορετική ταινία θα ήταν το Last Castle αν δεν πρωταγωνιστούσε ο Redford... Ο κεντρικός ήρωας, απ' τα καλύτερα πιονάκια μεγάλου δικηγορικού γραφείου, καλείται να αντιμετωπίσει εκτός απ' τα πολλά προσωπικά του προβλήματα (χρέη και διαζύγιο κ.α!) την ξαφνική πνευματική αστάθεια ενός συνεργάτη του που σαμποτάρει αντι να υπερασπίζει την θέση της U-North, του μεγαλύτερου ίσως πελάτη.
Πρώτος ο φιλελεύθερος πρέπει να πειστεί και μετά θα θριαμβεύσει η δικαιοσύνη!!! Όλοι βλέπουνε το ίδιο όνειρο αλλά ο Clooney οφείλει να ξυπνήσει πριν απ΄ τους υπόλοιπους γιατί είναι το μέσο προς το δίκαιο. The truth is out there. Πρέπει να πειστεί για τις αγαθές προθέσεις ενός τρελού που ξοδεύει τα πάντα, ρισκάρει τα πάντα και στο τέλος ξέρει πως θα χάσει τα πάντα. Καταλαβαίνω πως το παρακάνω με την πολιτική χροιά που θέλω να δώσω αλλά με βοηθάει και ο Gilroy. Ακριβώς επειδή η ταινία του δεν μοιάζει καταγγελίας αλλά πολιτικό θρίλερ θυμίζοντας μερικές απ' τις καλές στιγμές του είδους.
ΥΓ. Κάτι καλό θέλανε να κάνουν με την αυθεντική αφίσα αλλά το αποτέλεσμα αισθητικά τουλάχιστον είναι τραγικό. Γι' αυτό σας βάζω τη γαλλική.
Το κακό με τις κινηματογραφικές απόπειρες της φιλελεύθερης Αμερικής είναι ότι στην πλειοψηφία τους και στην συνείδηση του κοινού περνάν ως ταινίες (γενικής) καταγγελίας. Γι' αυτό και ο George Clooney, εκ των σημαιοφόρων της στο σχεδόν αυτόνομο Hollywood (μαζί με τον Robbins, τον Penn, τον Redford και κάνα δυο τρεις ακόμα) δεν άργησε να γίνει γραφικός για τους πολλούς (ας μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ έχουν ακόμα τον Bush για πρόεδρο).
Το Michael Clayton ως η πρώτη ταινία του Tony Gilroy είναι αρκετά καλό. Mε μια φανταστική (όπως μη-πραγματική) ιστορία διαφθοράς και ηθικών αδιεξόδων καταφέρνει να πιάσει απ' τις εργασιακές σχέσεις στις μεγάλες φίρμες, μέχρι την ανελέητη πλουτοθηρία, παρουσιάζοντας ακραίες πρακτικές που, φοβόμαστε είναι η αλήθεια, ότι εφαρμόζονται από πολυεθνικές και λοιπές μεγαλοεταιρίες (το Erin Brοckovich άλλωστε βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα). Μη αναφερόμενο σε συγκεκριμένο παράδειγμα λοιπόν μπορείτε να το τραβήξετε μέχρι εκεί που φτάνει η σίγουρα ζωηρή φαντασία σας. Συγκεκριμένες λεπτομέρειες του πονηρού σεναρίου σας επιτρέπουν να αναγνώσετε μέχρι απ' ευθείας πολιτικό σχόλιο (οι τόποι δράσης, το βιβλίο που διαβάζει ο πιτσιρικάς, το όνομα της μοχθηρής U-North που αν δεν συναιτιστεί θα καταστρέψει τον κόσμο). Ευλογείται τέλος από την συνολική επίδοση του εξαίρετου cast του με τους Wilkinson (αγαπημένος), Pollack (μισητός) και Swindon να ξεχωρίζουν σε δορυφορικούς ρόλους.
Το Michael Clayton ως η τελευταία κατάθεση του Clooney (μέχρι το ολόδικό του Leatherheads) είναι ακόμη καλύτερο. Έχουμε μια απ' αυτές τις περιπτώσεις που o σταρ σε συνδυασμό με το θέμα οδηγούν μια πιθανή βαθύτερη ανάλυση πολύ πιο πέρα από εκεί που σταματάει ο σκηνοθέτης. Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσο διαφορετική ταινία θα ήταν το Last Castle αν δεν πρωταγωνιστούσε ο Redford... Ο κεντρικός ήρωας, απ' τα καλύτερα πιονάκια μεγάλου δικηγορικού γραφείου, καλείται να αντιμετωπίσει εκτός απ' τα πολλά προσωπικά του προβλήματα (χρέη και διαζύγιο κ.α!) την ξαφνική πνευματική αστάθεια ενός συνεργάτη του που σαμποτάρει αντι να υπερασπίζει την θέση της U-North, του μεγαλύτερου ίσως πελάτη.
Πρώτος ο φιλελεύθερος πρέπει να πειστεί και μετά θα θριαμβεύσει η δικαιοσύνη!!! Όλοι βλέπουνε το ίδιο όνειρο αλλά ο Clooney οφείλει να ξυπνήσει πριν απ΄ τους υπόλοιπους γιατί είναι το μέσο προς το δίκαιο. The truth is out there. Πρέπει να πειστεί για τις αγαθές προθέσεις ενός τρελού που ξοδεύει τα πάντα, ρισκάρει τα πάντα και στο τέλος ξέρει πως θα χάσει τα πάντα. Καταλαβαίνω πως το παρακάνω με την πολιτική χροιά που θέλω να δώσω αλλά με βοηθάει και ο Gilroy. Ακριβώς επειδή η ταινία του δεν μοιάζει καταγγελίας αλλά πολιτικό θρίλερ θυμίζοντας μερικές απ' τις καλές στιγμές του είδους.
ΥΓ. Κάτι καλό θέλανε να κάνουν με την αυθεντική αφίσα αλλά το αποτέλεσμα αισθητικά τουλάχιστον είναι τραγικό. Γι' αυτό σας βάζω τη γαλλική.
1 σχόλιο:
Molis gyrisa apo to cinema exwntas dei tin tainia (mias kai o allos ws gnwston douleve :P ). I tainia den itan idiaitera kali xwris na einai xalia itan apla adiafori. Exw tin entypwsi oti pleon oi moviemakers vasizontatai stin idia formoula pou kapote petyxe (clooney kai sociopolitical subject matter) kai apla de propathoun na kanoun tin tainia kali. Krima ... de peirazei mporei stous me parwpides prostatevomenous amerikanous na ekane megalyteri entypwsi (kakies kakies :P )
Δημοσίευση σχολίου