Shutter και ξερά σκατά
O Masayuki Ochiai συνεχίζει να εκπορνεύει κατάλοιπα γιαπωνέζικου, κατά το κοινώς λεγόμενο, τρόμου, αυτή τη φορά μάλιστα στην αγγλική. Η πρώτη και πιθανότατα τελευταία του ταινία στο hollywood αποτελεί remake του ομότιτλου ταϊλανδέζικου φιλμ (παραγωγής 2004).
Πρωταγωνιστές της είναι ένας ταλαντούχος φωτογράφος (Joshua Jackson) και η όμορφη κι αργόσχολη ερωμένη του (την ενσαρκώνει η Rachael Taylor). Αφού πηγαίνουν στο Τόκυο για μια φωτογράφιση μόδας, έρχονται αντιμέτωποι με ένα φριχτό μυστικό. Όλα ξεκινούν όταν το πρώτο τους βράδυ νομίζουν ότι χτύπησαν μια κοπέλα με το αυτοκίνητο ενώ οι "ενοχλήσεις" συνεχίζονται όταν προσπαθούν να εμφανίσουν τα φιλμ απ' τις φωτογραφικές τους οπότε περίεργες λάμψεις εμφανίζονται στο χαρτί.
Η ταινία είναι τουλάχιστον απαράδεκτη. Το καλό είναι ότι είναι τόσο κακή (όξύμωρο) που μπορεί να πείσει τους Αμερικάνους παραγωγούς να σταματήσουν να ψάχνουν σενάρια τρόμου στην Ασία. Το ίδιο και η έτερη J-horror μεταφορά που κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό διεθνώς, το The Eye με την Jessica Alba. Δεν έχω τίποτα με το συγκεκριμένο (υπο)είδος, έχω όμως με τους σύγχρονους εκπροσώπους του. Οι άυλοι πρωταγωνιστές και η παραμυθένια ατμόσφαιρα των θρύλων της ανατολής υπήρξαν πρώτη ύλη για ορισμένες αρκετά καλές (και ιδιαίτερα ενοχλητικές) γιαπωνέζικες ταινίες σε πολύ περασμένες 10ετίες. Στα 00s, λες και δεν αρκούσε η εγχώρια εμπορική κακομεταχείριση, η άστοχη εκμετάλλευσή τους βρήκε ανταπόκριση στις γύρω ασιατικές χώρες. Κορέα και ΧονκΚονγκ γέμισαν την βιντεοαγορά με βαρετές φτηνές παραγωγές που οι περισσότερες έμοιαζαν εξοργιστικά μεταξύ τους. Μερίδιο στην ανυπόφορη μόδα διεκδίκησαν και οι Ταϊλανδοί με τους Φιλιππινέζους, χωρίς να αλλάζουν κάτι στην αρχική συνταγή. Καταλαβαίνετε ότι σήμερα οι Αμερικάνοι είναι σα να ανακυκλώνουν χιλιοχρησιμοποιημένο κωλόχαρτο, πασπαλισμένο με δευτεροκλασάτη νιότη (τύπου Jackson και Gellar) και να το σπρώχνουν στην παγκόσμια πια αγορά.
H παραπάνω ποιοτική διεργασία δυστυχώς παρουσιάζει μεγάλη πιθανότητα λάθους κι έτσι συμβαίνει καμιά φορά ο διανομέας αντί για το ανακυκλωμένο χαρτί να παραλάβει σκέτα τα περιττώματα... Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Shutter.
(στο σβέρκο μου 'κατσε το γαμημένο)
O Masayuki Ochiai συνεχίζει να εκπορνεύει κατάλοιπα γιαπωνέζικου, κατά το κοινώς λεγόμενο, τρόμου, αυτή τη φορά μάλιστα στην αγγλική. Η πρώτη και πιθανότατα τελευταία του ταινία στο hollywood αποτελεί remake του ομότιτλου ταϊλανδέζικου φιλμ (παραγωγής 2004).
Πρωταγωνιστές της είναι ένας ταλαντούχος φωτογράφος (Joshua Jackson) και η όμορφη κι αργόσχολη ερωμένη του (την ενσαρκώνει η Rachael Taylor). Αφού πηγαίνουν στο Τόκυο για μια φωτογράφιση μόδας, έρχονται αντιμέτωποι με ένα φριχτό μυστικό. Όλα ξεκινούν όταν το πρώτο τους βράδυ νομίζουν ότι χτύπησαν μια κοπέλα με το αυτοκίνητο ενώ οι "ενοχλήσεις" συνεχίζονται όταν προσπαθούν να εμφανίσουν τα φιλμ απ' τις φωτογραφικές τους οπότε περίεργες λάμψεις εμφανίζονται στο χαρτί.
Η ταινία είναι τουλάχιστον απαράδεκτη. Το καλό είναι ότι είναι τόσο κακή (όξύμωρο) που μπορεί να πείσει τους Αμερικάνους παραγωγούς να σταματήσουν να ψάχνουν σενάρια τρόμου στην Ασία. Το ίδιο και η έτερη J-horror μεταφορά που κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό διεθνώς, το The Eye με την Jessica Alba. Δεν έχω τίποτα με το συγκεκριμένο (υπο)είδος, έχω όμως με τους σύγχρονους εκπροσώπους του. Οι άυλοι πρωταγωνιστές και η παραμυθένια ατμόσφαιρα των θρύλων της ανατολής υπήρξαν πρώτη ύλη για ορισμένες αρκετά καλές (και ιδιαίτερα ενοχλητικές) γιαπωνέζικες ταινίες σε πολύ περασμένες 10ετίες. Στα 00s, λες και δεν αρκούσε η εγχώρια εμπορική κακομεταχείριση, η άστοχη εκμετάλλευσή τους βρήκε ανταπόκριση στις γύρω ασιατικές χώρες. Κορέα και ΧονκΚονγκ γέμισαν την βιντεοαγορά με βαρετές φτηνές παραγωγές που οι περισσότερες έμοιαζαν εξοργιστικά μεταξύ τους. Μερίδιο στην ανυπόφορη μόδα διεκδίκησαν και οι Ταϊλανδοί με τους Φιλιππινέζους, χωρίς να αλλάζουν κάτι στην αρχική συνταγή. Καταλαβαίνετε ότι σήμερα οι Αμερικάνοι είναι σα να ανακυκλώνουν χιλιοχρησιμοποιημένο κωλόχαρτο, πασπαλισμένο με δευτεροκλασάτη νιότη (τύπου Jackson και Gellar) και να το σπρώχνουν στην παγκόσμια πια αγορά.
H παραπάνω ποιοτική διεργασία δυστυχώς παρουσιάζει μεγάλη πιθανότητα λάθους κι έτσι συμβαίνει καμιά φορά ο διανομέας αντί για το ανακυκλωμένο χαρτί να παραλάβει σκέτα τα περιττώματα... Κάτι τέτοιο συνέβη και στην περίπτωση του Shutter.
(στο σβέρκο μου 'κατσε το γαμημένο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου