"Με φόντο την επικίνδυνη ζωή στις φτωχογειτονιές του Ρίο ντε Τζανέιρο και με απλούς ανθρώπους στους βασικούς ρόλους, η "Πόλη των Ανθρώπων" βρίσκει δύο παιδικούς φίλους να έρχονται αντιμέτωποι με τον ανελέητο κόσμο των ντίλερ και των ναρκωτικών. Η φιλία τους απειλείται να διαλυθεί για πάντα όταν ένα καταστρεπτικό μυστικό που κουβαλούν χρόνια βγαίνει στην επιφάνεια."
Spin-off του τηλεοπτικού City of Men και κατ' επέκταση άτυπη συνέχεια της Πόλης του Θεού. Με την παραπάνω πρόταση γεννάται (και με τα πρώτα πλάνα επιβεβαιώνεται) η υποψία πως κάποιοι στην Βραζιλία αποζητούν τα δεδομένα οφέλη μιας εμπορικής (αφού μόνο το όνομα τα συνδέει) συνέχειας του Cidade de Deus. Μεταξύ αυτών κι ο δημιουργός του Fernando Mereilles που εδώ συμβάλει ως παραγωγός...
Όπως φαίνεται κι απ' την σύνοψη του διανομέα τα παιδάκια στις φαβέλες μεγάλωσαν, για την ακρίβεια σήμερα γίνονται 18 χρονών. Κατά τον Paolo Morelli (στενός συνεργάτης του Mereilles) πιάσανε κι αυτά όπλα, μπλέξανε σε μία συμμορία κι αυτό έγινε όχι από επιλογή αλλά από συνήθεια. Ο πόλεμος στο Λόφο όμως λειτουργεί περισσότερο ως background παρά ως προτεραιότητα για τον σκηνοθέτη. Αντίθετα με το σχεδόν χρονογραφικό πρώτο φιλμ (που εντελώς εκβιαστικά εκμεταλλεύεται μέχρι και επίκαιρα της εποχής) η κάμερα διαιρεί ακριβοδίκαια τον φιλμικό χρόνο μεταξύ των αντίπαλων συμμοριών και των δύο "φιλήσυχων" φίλων/πρωταγωνιστών, για να καταλήξει τελικά ότι στον ακύρηχτο πόλεμο της φαβέλας όλοι είναι εν δυνάμει θύτες κι όλοι θύματα. Το να μην έχεις πατέρα γίνεται πολύ χειρότερο όταν δίπλα σου είναι αυτοί που τον σκότωσαν. Απ' την άλλη για να μεγαλώσεις το παιδί σου απαραίτητη προϋπόθεση είναι να επιβιώσεις ο ίδιος, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Παρά τη θλιβερή διαπίστωση πρόκειται ένα για φιλμ κενό. Μια συμβατική περιπέτεια καμουφλαρισμένη με το ωχρό και την μιζέρια της φτωχογειτονιάς. Διατηρεί έναν έντονο σκηνοθετικό ρυθμό (χωρίς ωστόσο να έχει το νεύρο του προκατόχου του) και μια λανθάνουσα λαογραφική διάθεση, αλλά σε τελική ανάλυση η στάση που υιοθετεί απέναντι στο, υπαρκτό μεν υπερμεγενθυμένο στο πανί δε, πρόβλημα είναι πρόστυχη. Τόσο επειδή ενδόμυχα ο Morelli μοιάζει γοητευμένος απ' τις παρατεταμένες κάννες των περιστρόφων (πλημμέλημα) όσο κι επειδή εκμεταλλεύεται το συγκεκριμένο σκηνικό όντας παράλληλα μια σφόδρα εμπορική ταινία προορισμένη να κάνει πολλά εισιτήρια (κακούργημα).
Spin-off του τηλεοπτικού City of Men και κατ' επέκταση άτυπη συνέχεια της Πόλης του Θεού. Με την παραπάνω πρόταση γεννάται (και με τα πρώτα πλάνα επιβεβαιώνεται) η υποψία πως κάποιοι στην Βραζιλία αποζητούν τα δεδομένα οφέλη μιας εμπορικής (αφού μόνο το όνομα τα συνδέει) συνέχειας του Cidade de Deus. Μεταξύ αυτών κι ο δημιουργός του Fernando Mereilles που εδώ συμβάλει ως παραγωγός...
Όπως φαίνεται κι απ' την σύνοψη του διανομέα τα παιδάκια στις φαβέλες μεγάλωσαν, για την ακρίβεια σήμερα γίνονται 18 χρονών. Κατά τον Paolo Morelli (στενός συνεργάτης του Mereilles) πιάσανε κι αυτά όπλα, μπλέξανε σε μία συμμορία κι αυτό έγινε όχι από επιλογή αλλά από συνήθεια. Ο πόλεμος στο Λόφο όμως λειτουργεί περισσότερο ως background παρά ως προτεραιότητα για τον σκηνοθέτη. Αντίθετα με το σχεδόν χρονογραφικό πρώτο φιλμ (που εντελώς εκβιαστικά εκμεταλλεύεται μέχρι και επίκαιρα της εποχής) η κάμερα διαιρεί ακριβοδίκαια τον φιλμικό χρόνο μεταξύ των αντίπαλων συμμοριών και των δύο "φιλήσυχων" φίλων/πρωταγωνιστών, για να καταλήξει τελικά ότι στον ακύρηχτο πόλεμο της φαβέλας όλοι είναι εν δυνάμει θύτες κι όλοι θύματα. Το να μην έχεις πατέρα γίνεται πολύ χειρότερο όταν δίπλα σου είναι αυτοί που τον σκότωσαν. Απ' την άλλη για να μεγαλώσεις το παιδί σου απαραίτητη προϋπόθεση είναι να επιβιώσεις ο ίδιος, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Παρά τη θλιβερή διαπίστωση πρόκειται ένα για φιλμ κενό. Μια συμβατική περιπέτεια καμουφλαρισμένη με το ωχρό και την μιζέρια της φτωχογειτονιάς. Διατηρεί έναν έντονο σκηνοθετικό ρυθμό (χωρίς ωστόσο να έχει το νεύρο του προκατόχου του) και μια λανθάνουσα λαογραφική διάθεση, αλλά σε τελική ανάλυση η στάση που υιοθετεί απέναντι στο, υπαρκτό μεν υπερμεγενθυμένο στο πανί δε, πρόβλημα είναι πρόστυχη. Τόσο επειδή ενδόμυχα ο Morelli μοιάζει γοητευμένος απ' τις παρατεταμένες κάννες των περιστρόφων (πλημμέλημα) όσο κι επειδή εκμεταλλεύεται το συγκεκριμένο σκηνικό όντας παράλληλα μια σφόδρα εμπορική ταινία προορισμένη να κάνει πολλά εισιτήρια (κακούργημα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου