"Ένας άντρας πληροφορείται τον θάνατο του πατέρα του, που δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Όταν αποφασίζει να συναντήσει τον μυστηριώδη άνδρα που έχει τις στάχτες του νεκρού, έρχεται αντιμέτωπος με μια συμμορία εμπόρων ναρκωτικών, ενώ συναντάει και μια γυναίκα που αλλάζει τα πάντα. Μια αστυνομικός ερευνά τον φόνο ενός άντρα που θάφτηκε ζωντανός, ενώ ένας πατέρας αναζητάει τα ίχνη της κόρης του, με τη βοήθεια ενός ιδιωτικού αστυνομικού και μιας οπλισμένης καραμπίνας. Αυτοί οι τρεις, θα συναντηθούν με τον πιο απροσδόκητο τρόπο. Κανένας δεν θα αλλάξει πορεία, κανένας δεν θα κάνει πίσω, ακόμα κι αν αυτό τον οδηγήσει στην καταστροφή."
Αν κάπου εμφανέστατα πάσχει το πειραγμένο νουάρ του Γκιγιόμ Νικλό είναι στο υπέρ του δέοντος πολύπλοκο σενάριό του. Η ιστορία του πατέρα που ψάχνει την κόρη του και της αστυνομικού εμπλέκονται περισσότερο ως υποπλοκές παρά ως ισότιμες αφηγηματικές συνιστώσες. Ωστόσο είναι αρκούντως αποπροσανατολιστικές και ενώ το σημείο τομής των διαφαίνεται πολύ πριν συμβεί, πολύ πριν το φινάλε δηλαδή, όταν οι τρεις χαρακτήρες βρεθούν επιτέλους σε κοινό χωροχρόνο αλληλεπιδρούν με τον πλέον... ανώδυνο τρόπο.
Παρά το δυσκατάληπτο του πράγματος το La Clef διαθέτει έξοχο στυλ και ενοχλητική ατμόσφαιρα, μόνιμα γνωρίσματα του κλασικίζοντος γαλλικού νουάρ και ικανά από μόνα τους να καθηλώσουν. Υπάρχει και μία έξυπνη αντιστροφή του όρου femme fatale στο πρόσωπο της ασθενικής Vanessa Paradis. Ευλογείται επίσης απ' την ερμηνεία του λατρεμένου (ελέω Ne le Dis á Personne) Γκιγιόμ Κανέ στον κεντρικό ρόλο.
Για το τέλος και για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το Κλειδί ολοκληρώνει την αρκούντως παράδοξη αστυνομική τριλογία του Νικλό, προηγούμενα μέρη της οποίας ήταν τα Une affaire privée και Cette femme-là. Η αστυνομικός που εμφανίζεται εδώ να παρατηρεί από απόσταση τα τεκτενόμενα κυνηγώντας χαμένα πτώματα ήταν η πρωταγωνίστρια του δεύτερου μέρους. Υπάρχει άμεσος συσχετισμός (σε θέμα και προβληματική) μεταξύ των τριών ταινιών.
Αν κάπου εμφανέστατα πάσχει το πειραγμένο νουάρ του Γκιγιόμ Νικλό είναι στο υπέρ του δέοντος πολύπλοκο σενάριό του. Η ιστορία του πατέρα που ψάχνει την κόρη του και της αστυνομικού εμπλέκονται περισσότερο ως υποπλοκές παρά ως ισότιμες αφηγηματικές συνιστώσες. Ωστόσο είναι αρκούντως αποπροσανατολιστικές και ενώ το σημείο τομής των διαφαίνεται πολύ πριν συμβεί, πολύ πριν το φινάλε δηλαδή, όταν οι τρεις χαρακτήρες βρεθούν επιτέλους σε κοινό χωροχρόνο αλληλεπιδρούν με τον πλέον... ανώδυνο τρόπο.
Παρά το δυσκατάληπτο του πράγματος το La Clef διαθέτει έξοχο στυλ και ενοχλητική ατμόσφαιρα, μόνιμα γνωρίσματα του κλασικίζοντος γαλλικού νουάρ και ικανά από μόνα τους να καθηλώσουν. Υπάρχει και μία έξυπνη αντιστροφή του όρου femme fatale στο πρόσωπο της ασθενικής Vanessa Paradis. Ευλογείται επίσης απ' την ερμηνεία του λατρεμένου (ελέω Ne le Dis á Personne) Γκιγιόμ Κανέ στον κεντρικό ρόλο.
Για το τέλος και για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το Κλειδί ολοκληρώνει την αρκούντως παράδοξη αστυνομική τριλογία του Νικλό, προηγούμενα μέρη της οποίας ήταν τα Une affaire privée και Cette femme-là. Η αστυνομικός που εμφανίζεται εδώ να παρατηρεί από απόσταση τα τεκτενόμενα κυνηγώντας χαμένα πτώματα ήταν η πρωταγωνίστρια του δεύτερου μέρους. Υπάρχει άμεσος συσχετισμός (σε θέμα και προβληματική) μεταξύ των τριών ταινιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου