Η Lola Montés θεωρήθηκε από πολύ νωρίς ως ένα απ'τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Σ'αυτό συνέβαλε, τρόπoν τινά, ο θάνατος του σκηνοθέτη της που πιθανότατα δεν άντεξε το βιασμό της ύστατης ταινίας του απ'τους παραγωγούς του και κατέληξε προδομένος απ΄την ευαίσθητη καρδιά του το 1957. Σχεδόν ταυτόχρονα Αμερικάνοι κριτικοί (οι ίδιοι που ίδρυσαν το επιδραστικότατο Village Voice) απαίτησαν την αποκατάσταση της Lola Montés και διοργάνωσαν προβολές που υποτίθεται πως παρουσίαζαν ταινία σχεδόν όπως την οραματίστηκε ο Max Ophüls (don't believe the hype, η σωστή προφορά του είναι Οπούλς). Έπρεπε να φτάσουμε στο 2008 και να βρεθούν κάποια κομμάτια της που μέχρι πρόσφατα θεωρούταν κατεστραμένα απ' το στούντιο. Τότε υπό την επίβλεψη ιστορικών, θεωρητικών και, του γιου του Max, Marcel Ophüls το φιλμ υπέστη λεπτομερέστατη ψηφιακή επεξεργασία και ξαναοδηγήθηκε στο μοντάζ. Πλέον μπορούμε να πούμε πως βλέπουμε την πραγματική Lola Montés. Το παραπάνω ολίγον τι μαλακισμένο μάθημα ιστορίας συνάδει με την πραγματική "χρηστική" αξία της Lola Montés που παρά το lifting μοιάζει παρωχημένη για την σύχρονη σινεφίλ αντίληψη. Μην με παρεξηγείτε, αναγνωρίζω την αξία της και την εικαστική αρτιότητα με την οποία προίκησε ο δημιουργός της. Ποιος άλλωστε μπορεί να αρνηθεί την άψογη χρήση της αεικίνητης κάμερας, την αριστοτεχνική μοντέρνα αφήγηση μέσα απ' το δραματοποιημένο νούμερο ή την αξεπέραστη μπαρόκ αισθητική της... διαβάστε περισσότερα...
1 σχόλιο:
Την ξέρω την ιστορία αλλά δεν μου αρέσει το φιλμ, το βαρέθηκα, ας πουμε ο Μαύρος Νάρκισσος του Πάουελ που είναι αρκετά χρόνια πριν από αυτήν, δεν μοιάζει καθόλου ξεπερασμένη ταινία. Δεν είναι μάπα αλλά υπερεκτιμημένη- προσωπική γνώμη πάντα που σημαίνει
,υποκειμενική.
Δημοσίευση σχολίου