Ένα μικρό κοριτσάκι εξαφανίζεται σε μια φτωχογειτονιά υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η αστυνομία αδυνατεί να την εντοπίσει και η γιαγιά της στρέφεται σε έναν ντετέκτιβ της περιοχής. Αυτή η απλούστατη αφορμή είναι αρκετή για τον, σκηνοθέτη πια, Ben Affleck να πατήσει πάνω της και να χτίσει τη μικρή του China Town. Η έρευνα του private eye Kasey Affleck (σε μια ακόμη καλή ερμηνεία φέτος) και της συντρόφου του θα οδηγήσει σε ενόχους που δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν. Για την ακρίβεια μέσω σφοδρών σεναριακών ατοπημάτων, που στοιχίζουν πρωτίστως σε συνοχή, το GBG καταφέρνει να διαστρεβλώσει παντελώς την ηθική του αμερικάνικου μικρόκοσμου, σε όποιο κοινωνικό κλιμάκιο κι αν βρίσκεται αυτός. Εγχείρημα βέβαια τολμηρότατο που στην πράξη αποτυγχάνει.
Συγκεκριμένα, οι κλιμακούμενες αποκαλύψεις οδηγούν συνεχώς προς τα πάνω κι ενώ στην αρχή της ταινίας τα σχόλια του ντετέκτιβ περιορίζονται στις γειτονιές που μεγαλώνουν οι μικροκακοποιοί με τους οποίους συναναστρέφεται, τρέφοντας τα γιατί στον πάτο της αμερικάνικης κοινωνίας, στην συνέχεια το κείμενο δίνει θέση σε ένα βαθύ ηθικό προβληματισμό (δυστυχώς αποδεικνύεται και πολύ βαρύς για να τον χειριστεί ο Affleck) που θέτει την αίσθηση καθήκοντος του ήρωα απέναντι στην ηθική, όχι τη δική του κι εδώ είναι το καλό, την ηθική των πολλών, το γενικώς σωστό. Το ότι ταυτίζεται αυτή με το μέρος των κοινωνικά υπέρτερων φυσικά δεν είναι τυχαίο. Στο βούρκο που έχει πέσει ο πρωταγωνιστής δεν υπάρχει σωτηρία. Υπάρχουν μόνο drug dealers, παιδεραστές, χαφιέδες και διεφθαρμένοι μπάτσοι και όλοι αυτοί όχι πάντα απέναντί του. Για να πιάσει τον πρεζέμπορα τον βοηθάει ο διεφθαρμένος, για να πιάσει τον πεδαιραστή τον βοηθάει ο χαφιές, για να πιάσει τον μπάτσο όμως... θα πρέπει να πάει πιο πάνω, στους ευυπόληπτους. Αυτούς να δούμε ποιος θα τους "καθαρίσει".
Βούρκος τελικά όλη η κοινωνία, άξιος και ο παραλληλισμός με το ανυπέρβλητο αριστούργημα του Polanski που είδατε στην αρχή, καθώς το Gone Baby Gone το συναγωνίζεται σε ακρότητα και δυεισδητικότητα. Ο Dennis Lehane, συγγραφέας του μυθιστορήματος πίσω απ' το παρόν φιλμ, έχει χωρέσει παρόμοιους προβληματισμούς και στο Mystic River, που με τη σειρά του ενέπνευσε τον Eastwood για την καταπληκτική ομότιτλη ταινία. Αναλογιζόμενος κανείς τα δύο παλαιότερα έργα εύκολα καταλαβαίνει πόσο ανεπαρκής αποδεικνύεται ο Affleck στο χειρισμό του θέματός του. Παρ' ότι αποτυγχάνει πλήρως στις διαδοχικές κορυφώσεις (πλην της τελευταίας) και παρά το ότι διαλέγει έναν πολύ απλοϊκό τρόπο για να διανύσει την κατασκότεινη διαδρομή του φιλμ, δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Η πρώτη του απόπειρα αν κι ανεπιτυχής σκηνοθετικά δείχνει τουλάχιστον περίσσια τόλμη. Για έναν αμερικάνο ημι-ανεξάρτητο σκηνοθέτη (όπως ήταν ο Johnson στο Brick ας πούμε που αποθεώσαμε) αυτό ίσως αποδειχθεί υπερ-πολύτιμο στην πορεία.
Συγκεκριμένα, οι κλιμακούμενες αποκαλύψεις οδηγούν συνεχώς προς τα πάνω κι ενώ στην αρχή της ταινίας τα σχόλια του ντετέκτιβ περιορίζονται στις γειτονιές που μεγαλώνουν οι μικροκακοποιοί με τους οποίους συναναστρέφεται, τρέφοντας τα γιατί στον πάτο της αμερικάνικης κοινωνίας, στην συνέχεια το κείμενο δίνει θέση σε ένα βαθύ ηθικό προβληματισμό (δυστυχώς αποδεικνύεται και πολύ βαρύς για να τον χειριστεί ο Affleck) που θέτει την αίσθηση καθήκοντος του ήρωα απέναντι στην ηθική, όχι τη δική του κι εδώ είναι το καλό, την ηθική των πολλών, το γενικώς σωστό. Το ότι ταυτίζεται αυτή με το μέρος των κοινωνικά υπέρτερων φυσικά δεν είναι τυχαίο. Στο βούρκο που έχει πέσει ο πρωταγωνιστής δεν υπάρχει σωτηρία. Υπάρχουν μόνο drug dealers, παιδεραστές, χαφιέδες και διεφθαρμένοι μπάτσοι και όλοι αυτοί όχι πάντα απέναντί του. Για να πιάσει τον πρεζέμπορα τον βοηθάει ο διεφθαρμένος, για να πιάσει τον πεδαιραστή τον βοηθάει ο χαφιές, για να πιάσει τον μπάτσο όμως... θα πρέπει να πάει πιο πάνω, στους ευυπόληπτους. Αυτούς να δούμε ποιος θα τους "καθαρίσει".
Βούρκος τελικά όλη η κοινωνία, άξιος και ο παραλληλισμός με το ανυπέρβλητο αριστούργημα του Polanski που είδατε στην αρχή, καθώς το Gone Baby Gone το συναγωνίζεται σε ακρότητα και δυεισδητικότητα. Ο Dennis Lehane, συγγραφέας του μυθιστορήματος πίσω απ' το παρόν φιλμ, έχει χωρέσει παρόμοιους προβληματισμούς και στο Mystic River, που με τη σειρά του ενέπνευσε τον Eastwood για την καταπληκτική ομότιτλη ταινία. Αναλογιζόμενος κανείς τα δύο παλαιότερα έργα εύκολα καταλαβαίνει πόσο ανεπαρκής αποδεικνύεται ο Affleck στο χειρισμό του θέματός του. Παρ' ότι αποτυγχάνει πλήρως στις διαδοχικές κορυφώσεις (πλην της τελευταίας) και παρά το ότι διαλέγει έναν πολύ απλοϊκό τρόπο για να διανύσει την κατασκότεινη διαδρομή του φιλμ, δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Η πρώτη του απόπειρα αν κι ανεπιτυχής σκηνοθετικά δείχνει τουλάχιστον περίσσια τόλμη. Για έναν αμερικάνο ημι-ανεξάρτητο σκηνοθέτη (όπως ήταν ο Johnson στο Brick ας πούμε που αποθεώσαμε) αυτό ίσως αποδειχθεί υπερ-πολύτιμο στην πορεία.
3 σχόλια:
νομιζω οτι σε σχεση με τις αλλες ταινιες που αναφερεις αυτη την προτιμησα που διατηρησε χαμηλων τονων σκηνοθεσια γιατι το θεμα που διαπραγματευεται ηταν τοσο ευαισθητο απο μονο του που δεν θα αντεχα πιο ξεζουμισμενα συναισθηματικα πλανα
Κοίτα,για πρώτη απόπειρα του Άφλεκ στη σκηνοθεσία δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακή.Σίγουρα όμως η επιλογή του θέματος ήταν επικίνδυνη (ειδικά για ντεμπούτο) και πολύ δύσκολα θα τα κατάφερνε.
Από την άλλη,δε λέω πάνω στο βιβλίο βασίζεται, όμως τί σενάριο ήταν αυτό ρε guys?έχασα τη μπάλα από τις 456 περίπου ανατροπές που είχε και κυρίως με κάτι τελείως άκυρες μικροιστορίες που προσπάθησε να ενσωματώσει(τραγικό παράδειγμα η ιστορία με το αγοράκι...).
Όπως έλεγα και στον φίλτατο Cube μετά την προβολή:
"ο Άφλεκ μου θύμισε την νιόπαντρη νύφη,που - άσχετη ως τώρα από νοικοκυριό - υποδέχεται για πρώτη φορά την πεθερά της για τραπέζι.Έχει πολύ άγχος και όρεξη να τα κάνει όλα τέλεια,ετοιμάζει πράγματα αβέρτα επί 3 μέρες και όταν τελικά φτάνει η πεθερά, συνειδητοποιεί η νύφη ότι έχει ξεχάσει να βγάλει το κυρίως φαγητό από το φούρνο,με αποτέλεσμα να καεί!"
Αυτά είναι και τα "σφοδρά σεναριακά ατοπήματα". Είχαν τουλάχιστον στόχο οι αποκαλύψεις, άλλο που δεν ήξερε να τις χειριστεί. Επίσης το φίλτατος μαζί με το Cube έχει πλέον πατενταριστεί :p
Δημοσίευση σχολίου