Ταινία καταστροφής πολύ ανατολικού τύπου
Ομάδα νεαρών ετοιμάζεται για ένα surprise party και δοκιμάζει να καταγράψει τις στιγμές με μια απλή οικιακή βιντεοκάμερα. Ο τιμώμενος αδερφός και φίλος τους ετοιμάζεται να πάει για δουλειά στην Γιαπωνία. Το μαθαίνει ο Godzilla και στέλνει το κακιασμένο ξαδερφάκι του στο Μανχάτταν για να γυρίσουν όλοι μαζί το Blair Witch Project.
Είναι λίγο καλύτερο απ' ότι ακούγεται. Παιδαριώδες όσο και περιπετειώδες blockbuster του Matt Reeves, του σεναριογράφου στο The Yards του James Gray. Ήδη θα γνωρίζετε απ' το υπερεπιτυχημένο trailer την ψευδοντοκουμεντίστικη υφή του (υποτίθεται ότι όσα βλέπουμε είναι τα όσα κατέγραψε ένας ερασιτέχνης κάμεραμαν με την ψηφιακή του). Στις δυσκολίες που μπορεί να έχει ένα τέτοιο γύρισμα, λογικές αφού απαιτούνται σχετικά μεγάλα υποκειμενικά μονοπλάνα, το Cloverfield αντιπαρατάσσει τα εξής: ένας οπερατέρ στάντμαν που τρέχει, πέφτει, πηδάει, γενικά έχει δύσκολη δουλειά, ένα σενάριο που φροντίζει να διακόπτει αιτιολογημένα τη δράση ώστε να ετοιμαστεί η επόμενη σκηνή, άπειρο ποιοτικό CGI, σκηνές αγωνίας να εναλλάσονται με τους φυσιολογικά ηλίθιους διαλόγους των τρομαγμένων νεαρών. Κάπου μέσα σ' όλ' αυτά ο Reeves υπερεκτίμησε τις δυνατότητες που μπορεί να έχει ένα love story (εντελώς της πλάκας) μέσα σε μια τέτοια ταινία.
Αν κι έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον σαν φόρμα, παραμένει μια παρωχυμένη τεχνική επίδειξη. Μετά απ' όσα συνέβησαν με την Blair Witch δύσκολα θα ξαναεντυπωσιάσει (το ίδιο κόλπο στην διαφήμιση που προηγήθηκε πάντως έπιασε). Όσο για το Godzilla κομμάτι... niente! Απλά γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα τέρας που γκρεμίζει την πόλη. Ο πρωταγωνιστής πάντως είναι αρκετά σαφής στην πρώτη φορά που η παρέα κάνει rewind την κασέτα για να δει το κτήνος: "How hard could it be? It's Japanese..."
Ομάδα νεαρών ετοιμάζεται για ένα surprise party και δοκιμάζει να καταγράψει τις στιγμές με μια απλή οικιακή βιντεοκάμερα. Ο τιμώμενος αδερφός και φίλος τους ετοιμάζεται να πάει για δουλειά στην Γιαπωνία. Το μαθαίνει ο Godzilla και στέλνει το κακιασμένο ξαδερφάκι του στο Μανχάτταν για να γυρίσουν όλοι μαζί το Blair Witch Project.
Είναι λίγο καλύτερο απ' ότι ακούγεται. Παιδαριώδες όσο και περιπετειώδες blockbuster του Matt Reeves, του σεναριογράφου στο The Yards του James Gray. Ήδη θα γνωρίζετε απ' το υπερεπιτυχημένο trailer την ψευδοντοκουμεντίστικη υφή του (υποτίθεται ότι όσα βλέπουμε είναι τα όσα κατέγραψε ένας ερασιτέχνης κάμεραμαν με την ψηφιακή του). Στις δυσκολίες που μπορεί να έχει ένα τέτοιο γύρισμα, λογικές αφού απαιτούνται σχετικά μεγάλα υποκειμενικά μονοπλάνα, το Cloverfield αντιπαρατάσσει τα εξής: ένας οπερατέρ στάντμαν που τρέχει, πέφτει, πηδάει, γενικά έχει δύσκολη δουλειά, ένα σενάριο που φροντίζει να διακόπτει αιτιολογημένα τη δράση ώστε να ετοιμαστεί η επόμενη σκηνή, άπειρο ποιοτικό CGI, σκηνές αγωνίας να εναλλάσονται με τους φυσιολογικά ηλίθιους διαλόγους των τρομαγμένων νεαρών. Κάπου μέσα σ' όλ' αυτά ο Reeves υπερεκτίμησε τις δυνατότητες που μπορεί να έχει ένα love story (εντελώς της πλάκας) μέσα σε μια τέτοια ταινία.
Αν κι έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον σαν φόρμα, παραμένει μια παρωχυμένη τεχνική επίδειξη. Μετά απ' όσα συνέβησαν με την Blair Witch δύσκολα θα ξαναεντυπωσιάσει (το ίδιο κόλπο στην διαφήμιση που προηγήθηκε πάντως έπιασε). Όσο για το Godzilla κομμάτι... niente! Απλά γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα τέρας που γκρεμίζει την πόλη. Ο πρωταγωνιστής πάντως είναι αρκετά σαφής στην πρώτη φορά που η παρέα κάνει rewind την κασέτα για να δει το κτήνος: "How hard could it be? It's Japanese..."
6 σχόλια:
"..Το μαθαίνει ο Godzilla και στέλνει το κακιασμένο ξαδερφάκι του στο Μανχάτταν για να γυρίσουν όλοι μαζί το Blair Witch Project.."
lol! Πέθανα στο γέλιο πρωί πρωί..
Δε μου λες, να το δω cinema ή και από το σπίτι καλά θα είναι; :-P
Υπάρχει καμιά σκηνή με το τέρας να καταβροχθίζει τους νεαρούς σαν hamburger; Αλλιώς δεν μπαίνω στον κόπο...
Stormy με αφορμή το σχόλιο σου να αναφέρω το εξής: ευχάριστα περίεργη η απόφαση σκηνοθέτη και παραγωγών να θυσιάσουν πολλή κι επίπονη δουλειά τεχνικής φύσης (τα εφέ είναι το βασικότερο συστατικό) και να πείσουν το δυνατόν περισσότερο για την ψηφιακή on the move κινηματογράφιση. Μην φανταστείτε τίποτα ακραίο, απλά θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει πολύ καλύτερο εξοπλισμό για να αναδείξουν το χαμαλίκι των υπευθύνων ειδικών εφέ. Στο σινεμά η διαφορά (που προκύπτει απ' την σύγκριση με άλλες παραγωγές) είναι απολύτως αντιληπτή. Στο σπίτι (εκεί να την δείτε :p) λογικά δεν θα καταλάβετε το παραμικρό... Αν και να σου πω την αλήθεια όλα αυτά τα τεχνολογικά περί ποιότητας (ψηφιακής ή whatevah) εικόνας και έκπτωσης στην κατ' οίκων ψυχαγωγία ελάχιστα με ενδιαφέρουν. Τις καλύτερες μου ταινίες τις είδα σε 14άρα τηλεόραση.
Γιώργο για να σε βοηθήσω στην απόφασή σου, η κάμερα στρέφεται στο τέρας μία και μοναδική φορά. (Κοντά είσαι πάντως με το hamburger)
Mικρή κακία:
Τις καλύτερες μου ταινίες τις είδα σε 14άρα τηλεόραση.
Είσαι σίγουρος ότι πράγματι τις είδες;
Τρίζουν τα κόκαλα του μεγάλου Kubrick που έστελνε μέχρι και κατασκόπους στα σινεμά για να ελέγχουν το aspect ratio του Barry Lyndon!
Thanks φίλε για τη διευκρίνιση, δεν το βλέπω ούτε με σφαίρες. Νο τέρας, no mpoukatsas....
(όχι πως δεν τις ξαναείδα μετά υπό καλύτερες συνθήκες... όπως και να το κάνουμε όμως η πρώτη φορά μετράει, πρώτη αγάπη και παντοτινή που λέγανε στην Ίον, έστω και 14άρα)
Δε θες να μαθεις τα νεα απο το Ρότερνταμ?
Δημοσίευση σχολίου